Τα συνήθη εσωτερικά διαχωριστικά που συναντώνται -εκτός των μεταγενέστερων τούβλινων- είναι οι ξυλόπλεκτοι ή ξυλόπηκτοι τοίχοι. Αυτά είναι ελαφριές κατασκευές χωρίς φέρουσα ικανότητα, που προστίθενται στο κτίσμα μετά την αποπεράτωσή του. Αποτελούνται από έναν βασικό σκελετό και από στοιχεία πλήρωσης και επικάλυψης.Ο σκελετός διαμορφώνεται από κατακόρυφα ξύλινα στοιχεία σε κάποιες αποστάσεις και τα ίδια στοιχεία τοποθετημένα οριζόντια και πλάγια μεταξύ των κατακόρυφων που απέχουν συνήθςσ 70 με 80 εκατοστά. Έτσι διαμορφώνεται ένασ σκελετός από άκαμπτα πλαίσια στην οποία καρφώνονται και από τις δύο πλευρές ξύλινα πηχάκια σε μικρές αποστάσεις ή καλάμια. Τελικά επικαλύπτεται με σοβά και βάφεται. Το διαχωριστικό αυτό λέγεται "μπαγδατί" και διαφέρει από τον "τσατμά", στο ότι ο τσατμάς έχει σκελετό πληρωμένο με θραύσματα κεραμικά, πέτρες και λάσπη στα τριγωνικά διάκενα.
Σε ορισμένα σπίτια συναντάται και ένα άλλο είδος εσωτερικής τοιχοποιίας , η μισάντρα, η οποία αποτελείται απο κατακόρυφες ξύλινες τεγίδες και υστερεί σε ηχομονωτικές ιδιότητες σε σύγκριση με το τσατμά.