Ο τρόπος κατασκευής των παραθύρων και γενικά των ανοιγμάτων είναι χαρακτηριστικός στα Λαγκάδια και αποτελεί έντονο στοιχείο του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του οικισμού. Στην πλειονότητα των ανοιγμάτων στο ανώφλι δημιουργείται το χαρακτηριστκό ανακουφιστικό τόξο, φτιαγμένο από ημιλαξευμένους λίθους, με την κλείδα στην μέση, που συγκρατεί ολόκληρη την κατασκευή. Το τόξο άλλοτε είναι ημικυκλικό και άλλοτε πιο χαμηλό. Τα άκρα πατούν πάνω στα κατακόρυφα λίθινα στοιχεία, όπου μεταφέρουν τα φορτία της κατασκευής. Όπως φαίνεται στα κτίσματα του οικισμού, όμως, η τέχνη αυτή των χτιστών χρόνο με το χρόνο αλλοιώθηκε, με αποτέλεσμα το ανακουφιστικό τόξο να αποκτήσει διακοσμητικό ρόλο και τα άκρα του έπαψαν να πατούν πλέον στα κατακόρυφα στοιχεία, αλλά στο οριζόντιο ξύλινο πρέκι. Άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο των ανοιγμάτων είναι τα δευτερεύοντα στηρίγματα. Τέτοια είναι τα μεταλλικά τζινέτια, που προσφέρουν επιπλέον στήριξη στη λιθοδομή, και τα οριζόντια στοιχεία στην απόληξη της ξυλοδεσιάς, που διακόπτουν τη λιθοδομή και σε αυτά καρφώνεται η κάσα του κουφώματος. Τζάμια στις παλιότερες φάσεις δεν υπήρχαν. Τα φύλλα των παραθύρων ήταν σανιδένια, μονόφυλλα ή δίφυλλα, στοιχειώδη και καρφωτά με οριζόντιες τραβέρσες. Ανάλογη κατασκευή και μορφή με τα παράθυρα είχαν και οι εξωτερικές πόρτες, οι μπασιές (μονόφυλλες ή δίφυλλες).