Θεμελίωση

Η ανέγερση κάθε οικοδομής ξεκινούσε με την επιλογή του οικοπέδου. Κριτήρια στη διαδικασία αυτή αποτελούσαν η σταθερότητα του εδάφους, η μορφολογία του (τα οικόπεδα στο Τρίκερι είναι στην πλειοψηφία τους αρκετά επικλινή), ο προσανατολισμός και η προσπάθεια για ελαχιστοποίηση των εκσκαφών (λόγω οικονομίας και έλλειψης τεχνικών μέσων). Ακολουθούσε ένας στοιχειώδης καθαρισμός, μία εξομάλυνση του υπάρχοντος εδάφους του οικοπέδου και η χάραξη της πέτρινης βάσης της οικοδομής. Εκσκαφές πραγματοποιούνταν μόνο στα σημεία από όπου θα ξεκινούσε η ανέγερση των πέτρινων τοίχων του κτηρίου. Οι τοίχοι αυτοί, οι οποίοι συνέχιζαν κάτω από την επιφάνεια του εδάφους για 0.8-1μ. περίπου, αποτελούσαν τα θεμέλια του κτηρίου. Κάτω από την επιφάνεια του εδάφους το πάχος των τοίχων άλλοτε αυξανόταν και άλλοτε όχι. Το βάθος των εκσκαφών εξαρτιόταν από την ποιότητα του εδάφους. Καμία σχετική μελέτη δεν πραγματοποιούταν και συχνά οι μάστορες ξεκινούσαν να σκάβουν μέχρι να βρουν έδαφος σχετικά σταθερό, οπότε και σταματούσαν. Το βάθος αυτό, όμως, σπάνια ξεπερνούσε το 1μ. Σε περίπτωση που το έδαφος του οικοπέδου είναι βραχώδες, το βάθος της θεμελίωσης είναι ακόμα μικρότερο. Επίσης, δεν είναι γνωστό κανένα μέτρο το οποίο να προσφέρει προστασία της θεμελίωσης από την υγρασία. Γενικά, της κατασκευής των θεμελίων δεν προηγούταν κάποιος σχεδιασμός, ούτε υπήρχε ιδιαίτερη τεχνογνωσία σχετικά με αυτήν και ούτε της δινόταν η σημερινή προσοχή και μελέτη. Κάποιος άλλος τύπος θεμελίωσης δεν είναι γνωστός.