Κτήριο Β73

Η κατοικία αυτή βρίσκεται στο κέντρο του χωριού απέναντι από το μοναδικό καφενείο- κέντρο συγκέντρωσης και αρχικά αποτελούταν μόνο από τον κάτω όροφο, το κατώι, όπου ζούσαν οι άνθρωποι μαζί με τα ζώα. Κατά το 1920 ένας απ τους κληρονόμους έχτισε και τον επάνω όροφο διαχωρίζοντας έτσι την κατοικία σε δύο επίπεδα και απομονώνοντας τον χώρο των ζώων από τη βασική κατοικία των ανθρώπων.
Η παρούσα κατοικία βρίσκεται στο πυρήνα του χωριού και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της τυπολογίας και των υλικών  κατασκευής αρκετών κατοικιών. Είναι ένα κτήριο δύο επιπέδων συνολικά και ως πρώτη στάθμη θεωρείται το υπόγειο. Πρόκειται για μία κατοικία ορθογωνικής κάτοψης η οποία έχει την εξής διάρθρωση: το μακρύ μέτωπο της κατοικίας βρίσκεται στο δρόμο και από την εσωτερική του πλευρά (σε χαμηλότερο επίπεδο ) υπάρχει άμεση πρόσβαση στο κατώι της κατοικίας, μέσω της αυλής. Η πρόσβαση στον όροφο γίνεται με σκάλα η οποία βρίσκεται στο στενό μέτωπο, είναι παράλληλη στο δρόμο και οδηγεί σε υπερυψωμένο υπαίθριο χώρο στη μεγάλη πλευρά του σπιτιού.
Η είσοδος  είναι στεγασμένη και σε όλες τις πλευρές υπάρχουν παράθυρα. Τα ανοίγματα των παραθύρων εσωτερικά είναι μεγαλύτερα από την εξωτερική διάσταση δημιουργώντας κλίση και στις 4 πλευρές. Στη βόρεια και στενή πλευρά του πάνω ορόφου υπάρχει τζάκι.
Στο κατώι επίσης υπάρχει μεσοπάτωμα από ξύλινη κατασκευή και η πρόσβαση γίνεται μέσω μιας καταπακτής. Όσον αφορά τις λειτουργίες των χώρων, το κατώι χρησιμοποιούντο για την αποθήκευση τροφίμων και τη φύλαξη των ζώων, ενώ ο όροφος ως χώρος διημέρευσης.
Η οικία αποτελείται από λίθινη φέρουσα τοιχοποιία, η οποία έχει διασωθεί πλήρως σε όλο της το ύψος. Ακόμη, διασώζονται όλα τα κουφώματα με κάποιες φθορές, καθώς επίσης και η ξύλινη στέγη με βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Σήμερα η κατοικία χρησιμοποιείται προσωρινά ως αποθήκη, δε διαθέτει έντονες φθορές ενώ πρόκειται να συντηρηθεί και να αποκατασταθεί με σκοπό την επανακατοίκισή της.