Πρόκειται για ένα ερειπωμένο κτίριο στα δυτικά του οικισμού. Ακολουθεί την τυπολογία του διώροφου μακριναριού με ανοιχτό πρόστωο ή χαγιάτι στο μέσον της μακριάς του πλευράς.
Το χαμηλότερο επίπεδο (κατώι) φαίνεται να λειτουργούσε ως αποθήκη, στάβλος και πατητήρι και καλύπτεται ανά τμήματα από θόλο.
Από την άλλη πλευρά ο άνω όροφος (ανώι) προορίζεται ως χώρος κατοίκησης. Σε αυτόν η πρόσβαση είναι διαφορετική από το υπόγειο και γίνεται μέσω μιας λίθινης σκάλας που βρίσκεται περίπου στον μέσον της μακριάς του πλευράς και οδηγεί σε ένα ημιυπαίθριο χώρο(πρόστωο), όπου βρίσκεται και η είσοδος της κατοικίας. Ο χώρος κατοικίας χωρίζεται στα δύο (δίχωρος). Επιπλέον η κατοικία διαθέτει ένα λίθινο ξυλόφουρνο στο οικόπεδο που τοποθετείται.
Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι λίθινη περιμέτρική τοιχοποιία της οποία το πάχος είναι 0,6 μ. Εξωτερικά του κτιρίου φαίνονται ίχνη ασβεστώματος τα οποία πιθανόν ναεξασθένισαν με το πέρασμα του χρόνου. Τα κουφώματα είναι ξύλινα και παραμένουν εμφανή στην όψη οι ποδιές και τα πρέκια τους.
Το κτίριο σήμερα είναι ένα ερείπιο και φαίνεται ότι έχει εγκαταλειφθεί χρόνια δεδομένου ότι δεν παρατηρήθηκαν αλλοιώσεις ως προς την αρχική του εικόνα. Η στέγη και τα πατώματα του έχουν καταρρεύσει όπως και ο εξώστης και η κλίμακα που οδηγεί στον άνω όροφο. Επιπλεόν διαφαίνεται στα περισσότερα κουφώματα του μόνο το άνοιγμά τους καθώς τα μέρη τους έχουν καταστραφεί.