Τοιχοποιίες

Όπως είναι χαρακτηριστικό στην έλληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, έτσι και στον Αη Γιάννη βλέπουμε το κύριο φέρων σύστημα των κτισμάτων είναι οι λίθινες τοιχοποιίες, σε πάχη από 0,6m έως 1m. Τα βασικά υλικά τα οποία χρησιμοποιούνταν κυρίως στα πιο παλιά κτήρια ήταν πωρόλιθος και πρόκειται για κατασκευές αργολιθοδομής με συνδετικό κονίαμα από τρίχες, άχυρα, ασβέστη και λάσπη από ασπρόχωμα.  Οι λίθοι υπόκεινται κατά κύριο λόγο μικρή επεξεργασία για την καλύτερη συναρμογή μεταξύ τους. Εξαιρέσεις εδώ, παρατηρούνται σε μερικά κτήρια, κυρίως δημόσια, όπου έχουμε μεγαλύτερο βαθμό επεξεργασίας της πέτρας αλλά γενικότερα οι τοιχοποιίες κατασκευάζονταν κυρίως από ημιλαξευμένους λίθους, κάποιες φορές και τελείως αλάξευτους. Μόνο στις γωνίες και στις παριές των ανοιγμάτων τοποθετούνται λαξευμένοι λίθοι ουτως ώστε να ενισχυθούν τα σημεία αυτά της κατασκευής που είναι και τα πιο ασθενή.

Πολλά κτήρια, εκ των οποίων και κάποια που μελετήθηκαν ήταν σοβατισμένα από την εξωτερική μεριά των τοίχων για προστασία από την υγρασία και τα καιρικά φαινόμενα.

Πολύ κοινή είναι η χρήση ξυλοδεσιάς, δηλαδή λεπτών ξύλινων στοιχείων που εφαρμόζονται κατά ζεύγη, παράλληλα στους οριζόντιους αρμούς και τοποθετούνται (από μετρήσεις στον οικισμό) κατά προσέγγιση ανά 1,30 μέτρα. Συνδυάζονται επίσης με την διαμόρφωση των ανοιγμάτων των κτηρίων και η κύρια χρήση τους είναι η επίτευξη καλύτερης στατικής συμπεριφοράς.