Κτήριο 49

Το κτήριο βρίσκεται στο νότιο τμήμα του οικισμού, αρκετά μακριά από το κέντρο. Το έτος κατασκευής δεν είναι γνωστό. Φαίνεται πάντως ότι η σημερινή εικόνα πρόκειται για το αποτέλεσμα επεκτάσης, μέσω μίας διαδικασίας προσθήκης νέων τμημάτων, ενώ μάλιστα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κτήρια του οικισμού.

Το κτήριο αυτό, αποτελείται από δύο όγκους δύο επιπέδων, με μέγιστο ύψος 8.20 μέτρα. Καλύπτεται από δύο ειδών στέγες, μία τετράριχτη και μία μονόριχτη. 

Το ισόγειο έχει συνολική επιφάνεια περίπου 100 τετραγωνικά μέτρα με ελεύθερο ύψος 3.00 μέτρα. Φαίνεται πως αρχικά περιελάμβανε βοηθητικούς χώρους, όμως μετά την επέκταση πιθανολογείται ότι υπήρχαν και χώροι διημέρευσης. Η υπόθεση αυτή στηρίζεται σε επεμβάσεις που φαίνεται να έχουν γίνει στον χώρο (πχ μετατροπή φούρνου σε ντουλάπι, μετατροπή εισόδου για ζώα σε φούρνο).

Ο όροφος έχει ίδιο περίγραμμα με το ισόγειο και επιφάνεια επίσης 100 τετραγωνικών μέτρων, με ελεύθερο ύψος 4.10 μέτρα. Η σύνδεση με το ισόγειο πραγματοποιείται με εξωτερική σκάλα. Περιλαμβάνει την σάλα και μία μικρή κουζίνα.

Στο συγκεκριμένο κτήριο υπάρχει εξωτερικός χώρος υγιεινής, στον οποίο η πρόσβαση γίνεται από την αυλή.

Όσο αφορά το σύστημα κατασκευής του κτηρίου, ο φέρων οργανισμός του αποτελείται από περιμετρικούς λίθινους τοίχους πάχους 62 εκατοστών, ενώ οι εσωτερικοί τοίχοι είναι μπαγδατότοιχοι με πάχος 20 εκατοστά. 

Τα κουφώματα του κτηρίου (θύρες και παράθυρα) είναι ξύλινα. Ξύλινα είναι και τα δάπεδα των κύριων χώρων, ενώ στους βοηθητικούς χώρους του ισογείου, το δάπεδο αποτελεί η συνέχεια του εξωτερικού εδάφους. Το ξύλινο δάπεδο του ισογείου, αποτελείται από σανίδες πλάτους 20 εκατοστών, οι οποίες είναι καρφωμένες σε καδρόνια που ακουμπούν στο έδαφος. Στον όροφο, το δάπεδο στηρίζεται πάνω σε μία ξύλινη κατασκευή, η οποία αποτελείται από κορμούς δέντρων (κυπαρίσσι) διαμέτρου 20 εκατοστών. Κάθετα στους κορμούς είναι ακουμπισμένα καλάμια διαμέτρου 1.5 εκατοστού, ενώ πάνω από τα καλάμια τοποθετείται χώμα, στο οποίο ακουμπούν τα καδρόνια του δαπέδου. Στον μικρότερο όγκο του κτηρίου, υπάρχει μία διαφοροποίηση ως προς το πάτωμα. Αντί για καλάμια, ανάμεσα στις δοκούς και στο χώμα έχουν τοποθετηθεί σχιστόπλακες.

Επιχρίσματα φέρουν, κατά κύριο λόγο, όλοι οι λίθινοι τοίχοι του κτηρίου, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, εκτός από ένα τμήμα του μικρότερου όγκου, το οποίο είναι ανεπίχριστο. Ένα τμήμα μάλιστα του κτηρίου είναι σοβατισμένο με την τεχνική του σαρδελώματος.

Τα κουφώματα είναι ξύλινα, ενώ δεν είναι ξεκάθαρο αν είχαν κάποιο χρώμα.

Σχετικά με την σημερινή κατάσταση του κτηρίου, υπάρχουν αρκετές φθορές οι οποίες σχετίζονται κυρίως με την πλήρη εγκατάλειψή του. Η σκάλα που οδηγεί στον όροφο έχει καταστραφεί, ενώ προβλήματα παρουσιάζει η τετράριχτη στέγη, αλλά και η οροφή του μικρότερου όγκου.