Παρατηρήσεις

Τα κτήρια του οικισμού έχουν κατασκευαστεί από τους ίδιους τους χρήστες, δηλαδή τους κατοίκους. Βασικότερος σκοπός ήταν η ικανοποίηση των αναγκών τους, χωρίς όμως να παραμερίζεται η ανάγκη - επιθυμία για διακόσμηση και αισθητική. Η διακόσμηση ήταν πρωτοβουλία του εκάστοτε τεχνήτη και στην ουσία απόδειξη της τέχνης του. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε, ότι ήταν κατά κάποιο τρόπο και η υπογραφή του στο έργο. Όλα αυτά τα στοιχεία, συνθέτουν την ανώνυμη, λαϊκή αρχιτεκτονική, η οποία εκτός των άλλων αποτελεί και την ιδανική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στη φύση.

Ο οικισμός ακολουθεί τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του εδάφους. Είναι χτισμένος σε μία πλαγιά με έντονη κλίση και αυτό δημιουργεί μεγάλες διαφορές υψών μεταξύ των κτηρίων. Πολλές φορές μάλιστα, το δώμα του ενός είναι αυλή για το άλλο. Έτσι, κάνει αρκετά δύσκολη την κατανόηση του σχήματος κάθε κτηρίου ξεχωριστά, συνθέτονται όμως ενδιαφέρουσες σχέσεις μεταξύ των κατασκευών, όπως επίσης και μία ιδιαίτερη κορυφογραμμή κτηρίων. Ταυτόχρονα, τα χαρακτηριστικά του εδάφους δημιουργούν μία ακόμα σημαντική συνθήκη: την σχέση μεταξύ του κατωγιού και του ανωγιού. Οι χώροι που δημιουργούνται είναι ταυτόχρονα ισόγεια και υπόγεια, ή ισόγεια και όροφοι. Αυτό πέρα από το μορφολογικό ενδιαφέρον, δημιουργεί και διαφορετικές συνθήκες τόσο μεταξύ των επιπέδων, όσο και στα διάφορα τμήματα του ίδιου επιπέδου. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι, ίσως, οι διαφορετικές συνθήκες θερμοκρασίες μεταξύ του υπόγειου και του ισόγειου χώρου στο κατώι. 

Όσον αφορά στην πολεοδομία του οικισμού, οι δρόμοι είναι χαραγμένοι με βάση τις διαστάσεις του φορτωμένου ζώου, με αποτέλεσμα να είναι αρκετά κοντά και στην κλίμακα του ανθρώπου. Οι κοινόχρηστοι χώροι συχνά μπλέκονται μεταξύ τους, καθιστώντας δύσκολο τον διαχωρισμό τους, ενώ ορισμένες φορές το μπλέξιμο αυτό συναντάται και μεταξύ των δημοσίων και των ιδιωτικών χώρων. Στον συγκεκριμένο οικισμό, ίσως λόγω του μεγέθους του, δεν παρατηρούνται χώροι συγκέντρωσης, πέρα από το κουτσομπολιό, τον πραύλιο χώρο της εκκλησίας και την κρήνη. Αυτό, έχει ως άμεσο αποτέλεσμα, να δημιουργούνται αρκετά στενές σχέσεις μεταξύ των κτισμάτων, κυρίως του πυρήνα, αλλά και ενδιαφέρουσες οπτικές φυγές προς την θάλασσα και την απέναντι πλαγιά. 

Σχετικά με τα δομικά χαρακτηριστικά του οικισμού, οι παρατηρήσεις συμπυκνώνονται στη μορφή, το στατικό σύστημα και τα υλικά. Η μορφή προκύπτει μεμονωμένα από τις λειτουργίες των χώρων και συνήθως δεν αποτελεί αποτέλεσμα συνθετικής σκέψης. Ωστόσο, τα μικρά ανοίγματα σε βορινές όψεις αποτελούν προσπάθεια προστασίας, ενώ ακόμη και το σαρδέλωμα δημιουργεί αισθητική εντύπωση, ενώ συγχρόνως, προστατεύει τον τοίχο από την υπερθέρμανση. Επιπλέον, ο παχύς εξωτερικός τοίχος και το εκφορικό σύστημα συμβάλλουν ιδιαίτερα στην στατική ισορροπία των κτηρίων. Τα υλικά τα οποία χρησιμοποιούνται είναι από τον ίδιο τον τόπο. Αυτό συνέβαινε για λόγους ευκολίας στη μεταφορά και στο χρόνο, συμβάλλει ταυτόχρονα όμως στην οπτική σύνδεση με το τοπίο, δημιουργώντας μία εικόνα που εναρμονίζεται με το περιβάλλον. Αξίζει, βέβαια, να αναφερθεί ότι η αρμονία που δημιουργείται δεν σχετίζεται μόνο με τα υλικά, αλλά και με το γεγονός ότι κάθε κτήριο ξεχωριστά αποτελεί μία διαφοροποιημένη εκδοχή λύσης του ίδιου προβλήματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ομοίων, αλλά όχι ίδιων κτηρίων, τα οποία υποκούν στους ίδιους κανόνες, αλλά την ίδια στιγμή, παραμένουν μοναδικά.