H2_48

Το κτήριο βρίσκεται στο βορειοανατολικό κομμάτι της περιοχής μελέτης της ομάδας, σε μια γειτονιά με έντονη κλίση εδάφους. Συνορεύει με την εκκλησία της Αγίας Κυριακής και έχει χτιστεί στην πάνω αριστερή γωνία του οικοπέδου του, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια αυλή στην είσοδο του. Είναι διώροφο και κατατάσσεται στην κατηγορία των διώροφων πλατυμέτωπων, τυπολογία χαρακτηριστική του Λεωνιδίου.

Όπως αναφέρθηκε, η είσοδος στο οικόπεδο γίνεται από την νότια πλευρά του, από ένα δρομάκι δίπλα από την εκκλησία. Διασχίζοντας την αυλή, δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη είτε να επισκεφθεί τον ισόγειο όροφο, η είσοδος του οποίου είναι μέσω ενός πιο στενού σε σχέση με την αυλή διαδρόμου, είτε να ανέβει την πέτρινη σκάλα και οδηγηθεί σε ένα μεγάλο πλατύσκαλο που λειτουργεί ως μεταβατικός χώρος πριν την είσοδο στον όροφο.

Στο ισόγειο πριν την είσοδο στον κύριο χώρο, εντοπίζονται εκατέρωθεν δύο ακόμα χώροι, μικροί σε διάσταση, οι οποίοι εξυπηρετούσαν βοηθητικές λειτουργίες. Ο κυρίως χώρος, πέρα από μια παρατημένη ντουλάπα υπήρξε άδειος. Η κατασκευή του ταβανιού πραγματοποιείται με θόλο. Ο χώρος έχει δύο ανοίγματα στην ανατολική του πλευρά και ένα στη δυτική, το οποίο ήταν σφραγισμένο. Επίσης στην οροφή του ισογείου εντοπίζεται ο «καταρράκτης», σύνηθες χαρακτηριστικό της περιοχής, μέσω του οποίου οι κάτοικοι που έμεναν στον όροφο είχαν επαφή με τα ζώα που φύλαγαν στο ισόγειο.

Στον όροφο τώρα, εντοπίζεται ολόκληρο το ανάπτυγμα της ξύλινης στέγης. Όπως και το ισόγειο, ο χώρος είναι άδειος από έπιπλα και μόνο το χτισμένο τζάκι έχει απομείνει στην δυτική πλευρά της κάτοψης. Ο όροφος έχει δύο παράθυρα στην ανατολική πλευρά του, δύο στη νότια (ένα στην νοτιοανατολική και ένα στη νοτιοδυτική) και ένα παράθυρο στη δυτική δίπλα από το τζάκι. Στο χώρο παρατηρείται και μια ελαφριά διαφορά ύψους της τάξεως των δύο εκατοστών ανάμεσα στο χώρο γύρω από το τζάκι και τον υπόλοιπο όροφο.

Η ξύλινη στέγη είναι τρίρριχτη και βρίσκεται σε καλή κατάσταση, δεδομένου του ποσοστού των παλιών σπιτιών στα οποία έχουν καταρρεύσει οι στέγες τους. Παρατηρούνται μερικές  αλλοιώσεις  στα ξύλινα δοκάρια του σκελετού της στέγης, όπως και φθορές στο πέτσωμα, με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να είναι εμφανή τα καλάμια που έμπαιναν ενδιάμεσα των ξύλινων  σανίδων.