Επιχρίσματα

ΣΟΒΑΤΙΣΜΑ

 Σε αρκετά από τα κτίρια, οι εξωτερικοί τοίχοι είναι επιχρισμένοι. Στην Καστάνιτσα, επειδή ο ασβέστης υπάρχει σε αφθονία, πολλά από τα κτίρια του οικισμού ασβεστώνονταν. Η διαδικασία γινόταν σε τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο καλυπτόταν ο τοίχος με αργιλική χωματολάσπη με πρόσμιξη άχυρου ή τριχών από ζώα -κυρίως γίδινες ή τραγόμαλλο- για να είναι καλύτερη η πρόσφυση στην επιφάνεια (αυτό το βήμα ήταν προαιρετικό), ενώ στο δεύτερο καλυπτόταν ξανά, αλλά αυτή τη φορά με ένα πολύ αραιό διάλυμα από ασβέστη και νερό. Το επόμενο βήμα ήταν να ξαναπεραστεί ο τοίχος με διάλυμα που ήταν περισσότερο πηχτό και με την προσθήκη τριχών ή άχυρου ως οπλισμό, , και μικρή ποσότητα από λουλάκι (indigo), που έκανε τον σοβά να δείχνει ακόμα πιο λευκός. Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο λευκό αλλά περισσότερο γαλάζιο, λόγω του έντονου μπλε χρώματος που έχει το λουλάκι και ίσως της υπερβολικής ποσότητας στο μείγμα.

 Στο εσωτερικό της κατασκευής επιχρίονταν οι τοίχοι στους κύριους χώρους, όπως ήταν το χειμερινό και το καλοκαιρινό, για λόγους υγιεινής, ενώ οι υπόλοιποι παρέμεναν ανεπίχριστοι. Εδώ το αποτέλεσμα ήταν περισσότερο επιμελημένο και η επίτευξή του γινόταν με διάστρωση παχιάς ασβεστοκονίας αρχικά, που ενίοτε περιείχε τρίχες από γίδες για μεγαλύτερη αντοχή,  και από πάνω μία στρώση λείας ασβστοκονίας, που βαφόταν με υδατοχρώματα σε διάφορες αποχρώσεις του ροζ, του πράσινου και του μπλε. 

ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ

 Στην πλειονότητα των περιπτώσεων γινόταν απλά σφράγιση των αρμών συνεπίπεδα με τους λίθους και δεν προεξέχει. 

 Σε κάποια κτίρια υπάρχει το κοφτό αρμολόγημα, στο οποίο το υλικό σβήνεται στις πέτρες. Στο κοφτό αρμολόγημα το κονίαμα τοποθετούνταν στους αρμούς και στη συνέχεια απλωνόταν με το μυστρί και σβηνόταν πάνω στις πέτρες, αφήνοντας όμως το μεγαλύτερο μέρος τους εμφανές.

 Για το αρμολόγημα χρησιμοποιούνταν και εδώ κονίαμα με βάση τον ασβέστη.