Στέγες

 ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΤΙΣ ΤΟΜΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΕΣ. Η ΕΝΤΟΡΜΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΚΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ - ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ

Η επικρατέστερη μορφή στέγης είναι η τρικλινής ή «τρίριχτη».

 Η απλούστερη κατασκευή αποτελείται από ξύλινο φορέα - ζευκτά ή "ψαλίδια" και κορφιά -και επικάλυψη αρχικά από σανίδωμα κι τελικά από σχιστόπλακες. 

 ΖΕΥΚΤΑ

Τα ζευκτά είναι τριγωνικής μορφής και σχηματίζονται από ένα δοκάρι οριζόντιο (τον ελκυστήρα), το οποίο γεφυρώνει το άνοιγμα, και τους "αμείβοντες" ,δύο δοκάρια, τοποθετημένα με ήπια κλίση πάνω στο οριζόντιο, τα οποία συνδέονται στο άνω τμήμα με τον κορφιά. Η συναρμογή των αμειβόντων με το οριζόντιο δοκάρι επιτυγχάνεται με εντορμίες επί του οριζόντιου ώστε να μην ολισθαίνουν αλλά και να μην επηρεάζεται η στατική συμπεριφορά της διατομής του οριζόντιου δοκαριού. 

 ΚΟΡΦΙΑΣ

Ο κορφιάς συνδέει τα ζευκτά μεταξύ τους, ώστε να μην εκτραπούν, και διανέμει τα φορτία της στέγης επ΄αυτών.

 ΓΡΙΠΙΔΑ

Η γριπίδα είναι ένα πρόσθετο ξύλο στο σημείο ένωσης του αμείβοντα με το οριζόντιο δοκάρι. Τοποθετείται για την διαμόρφωση του Γείσου περιμετρικά της στέγης. Με την βοήθεια του γείσου και του σανιδώματος - ξύλινες σανίδες που καλύπτουν τα κενά μεταξύ των αμειβόντων και των γριπίδων- διαμορφώνεται ένα υπόστρωμα ικανό να δεχθεί τις σχιστόπλακες.

 ΣΧΙΣΤΟΠΛΑΚΕΣ

Οι πλάκες τοποθετούνται με την τεχνική της "τριπλής επικάλυψης". Αξίζει να αναφερθεί ότι τα παλαιότερα χρόνια δεν χρησιμοποιείτο κάποιο συνδετικό υλικό για την τοποθέτηση των πλακών, επομένως, μοναδικά μέσα για την ισορροπία τους πάνω στο σανίδωμα ήταν, αφενός η ήπια κλίση που προαναφέραμε, αφετέρου κάποια πηχάκια -μικρά κομμάτια ξύλου- που τις απέτρεπαν από την ολίσθηση.