Παθολογία Στεγών

Οι βασικές φθορές που παρατηρήθηκαν στις στέγες είναι οι ακόλουθες:

1. Υποχώρηση πετσώματος:

Όταν το πέτσωμα γίνεται με σχιστόπλακες, συνήθη φθορά αποτελεί το λεγόμενο ‘γλίστρημά΄ τους λόγω του βάρους τους. Η αναμενόμενη αυτή μετακίνηση χρειάζεται επιδιόρθωση (προσθήκη σχιστοπλακών) από τους κατοίκους κάθε πέντε περίπου χρόνια. Σε περιπτώσεις όμως εγκαταλελειμμένων κτιρίων, η φθορά αυτή είναι παρούσα. Από την άλλη, όταν το πέτσωμα της στέγης κατασκευάζεται με κεραμίδια, συχνη εικόνα φθοράς είναι τα σπασμένα ή τα πεσμένα κεραμίδια, πάνω από έναν ακέραιο ή μερικώς κατεστραμμένο σκελετό στέγης.

2. Υποχώρηση αναρτημένης οροφής:

Η αναρτημένη από τα ξύλα της στέγης οροφή διαμορφώνεται με σανίδια. Καταπονήσεις της στέγης και ειδικότερα αστοχίες των μεταλλικών συνδέσμων συχνά οδηγούν στη μερική αποκόλληση ή κατάρρευση των σανιδιών αυτών.

3. Μερική κατάρρευση στεγών λόγω ακραίων καιρικών και φυσικών φαινομένων (φθορές σε σκελετό, πέτσωμα, οροφή και συνδυασμοί αυτών).