Κτήριο 6

Το κτήριο αυτό αποτελεί παράδειγμα πηλιορείτικης κατοικίας με νεοκλασσικές επιρροές. Έχουν χρησιμοποηθεί υλικά παραδοσιακά τοπικής προέλευσης για τη συγκρότηση ενός συνόλου που στις αρχές του σχεδιασμού του παραπέμπει σε αστική νεοκλασσική οικία. Η συμμετρία και το ύφος των όψεων, καθώς η χρήση ξύλινων κουφωμάτων με ξυλόγλυπτη διακόσμηση και ψηλές αναλογίες υποστηρίζουν αυτην την άποψη.

Αν και οι τοίχοι δεν έχουν σωθεί το ίχνος της σκάλας αξονικά στο κέντρο σε σχέση με την είσοδο και η παρουσία των υποστηλωμάτων εκατέροθεν αυτής της ζώνης κίνησης υποδηλώνουν την ύπαρξη τριημερούς διάιρεσης του χώρου. Ιδιαίτερο γνώρισμα σε αυτό το κτίσμα αποτελεί η εκτόνωση των εσωτερικών χώρων κυρίως στα πλάγια σε αντιπαράθεση με τη θέα και την αμφιθεατρική διάταξη του συνόλου του οικισμού.

Όσον αφορά την οικοδομική παρατηρούμε τις συνήθεις τεχνοτροπίες και τεχνικές που απαντώνται στο σύνολο του οικισμού, δηλαδή ξυλοδεσίες, ξύλινα πρέκια, καθώς και μια κατεστραμένη σήμερα καθιστή στέγη. Επίσης βλέπουμε την υποδομή του πατώματος, δηλαδή τα ξύλινα δοκάρια που θα στήριζαν κάποτε το δάπεδο του ορόφου από κοινού με τα ξύλινα υποστηλώματα, τα οποία αποτελούν ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο.

Η ύπαρξη ενός συνοδευτικού μικρότερου κτίσματος πιθανόν για βοηθητικές χρήσεις, αν και είναι ένα συνηθισμένο στοιχείο στον οικισμό, παρουσιάζει ενδιαφέρον λόγω της στροφής του άξονα του με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γωνίας που καθιστά τη μετάβαση εξωτερικά από την μπροστινή πλευρά στην πίσω ανέφικτη.