Αγιος Γεώργιος Νηλείας

Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

     

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι κάτοικοι του οικισμού του Αγίου Γεωργίου ανέρχονται στους 179. Ωστόσο, σύμφωνα με την ίδια απογραφή, οι κάτοικοι του Δημοτικού Διαμερίσματος (πρώην Κοινότητα) του Αγίου Γεωργίου Νηλείας φτάνουν τους 1.092 και κατανέμονται σε πέντε οικισμούς ως εξής:

  • Άγιος Γεώργιος (υψόμ. 800 μ.) 179 κάτ.
  • Δυο Ρέματα (υψόμ. 500 μ.) 27 κάτ.
  • Αγία Τριάδα (υψόμ. 350 μ.) 221 κάτ.
  • Άνω Γατζέα (υψόμ. 150 μ.) 289 κάτ.
  • Κάτω Γατζέα (παραθαλάσσιος οικισμός) 376 κάτ.

Στην απογραφή του 2011 παρατηρείται μεταβολή του πληθυσμού από τους 179 στους 141 κατοίκους, δηλαδή μείωση κατά 22,3%, παραπάνω από το 1/5 του πληθυσμού.

 

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΡΕΣ

 

Προπολεμικά ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας ήταν κεφαλοχώρι, με πολλές μηλιές, ροδακινιές και λιόδεντρα, τα οποία μαζί με την ξυλεία και κυρίως τις καστανιές αποτελούσαν τις πηγές απασχόλησης και εσόδων για τους κατοίκους τους οικισμού.

 

Σήμερα, όμως η βασική πηγή εσόδων για το χωριό είναι ο τουρισμός, μέσω των πολυάριθμων ξενώνων που λειτουργούν και των καταστημάτων εστίασης. Ενώ η επεξεργασία της ξυλείας της καστανιάς, η οποία απαιτεί ειδική τεχνική, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αλλά σε πολύ περιορισμένο βαθμό.

 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση των κατοίκων από τη γη και την καλλιεργειά της, αλλοιώνοντας σημαντικά τον χαρακτήρα του οικισμού.

 

 

Ακολουθεί μελέτη του Σχεδίου Χωρικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης και συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε.

 

 

ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ

(από ΣΧΟΟΑΠ, Σχέδια Χωρικής Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης, Δημοτικής Ενότητας Μηλεών Π.Ε. Μαγνησίας)

 

Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας είναι ορεινός αυτογενής, μονοπυρηνικός, παραδοσιακός οικισμός 5ου επιπέδου (όπου οικισμοί 5ου επιπέδου θεωρούνται: μικρού πληθυσμιακού μεγέθους οικισμοί ή συνοικισμοί που έχουν βασικά κατοικία καθώς και οικισμοί πιο σύνθετοι που εξυπηρετούν μικρό αριθμό γειτονικών οικισμών λόγω μιας

λειτουργίας (π.χ. βρεφικός σταθμός)». Έχει έκταση 61,25 Ha (612,5 στρέμματα) και πληθυσμό 141 κατοίκους (2011). Είναι αραιοδομημένος με ένα συνεκτικό τμήμα στο κέντρο του και με χαμηλή πυκνότητα 2 ατ./Ha.

 

Υπήρξε για πολλές δεκαετίες ένας απομονωμένος φθίνων οικισμός ο οποίος, για το λόγο αυτό διατήρησε μέχρι πρόσφατα, ατόφιο το μεγαλύτερο ποσοστό του φυσικού, πολιτιστικού, ιστορικού και κτιριακού του αποθέματος καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την ποιότητα του αστικού του χώρου, του ιστού και των επιμέρους στοιχείων του (καλντερίμια, πλατείες, κτίσματα, βρύσες, φυσικά στοιχεία, κλπ.).

 

Η οριοθέτηση του οικισμού έγινε με την νομαρχιακή απόφαση 71/12-5-86 (ΦΕΚ 728/Δ/86) και σύμφωνα με αυτήν ο οικισμός χαρακτηρίσθηκε ως μεγάλος, ενδιαφέρων, στάσιμος και συνεκτικός. Η οριοθέτηση απέδωσε στον οικισμό μεγάλες αδόμητες εκτάσεις κυρίως στις βορειοδυτικές, βόρειες,

ανατολικές και νοτιανατολικές περιοχές του. Ωστόσο, από την εποχή της οριοθέτησής του μέχρι σήμερα, ο οικισμός οικιστικά επεκτάθηκε ελάχιστα.

 

Στον οικισμό, σήμερα, εκτός από την κατοικία και ορισμένες δραστηριότητες αναψυχής και τουρισμού, δεν αναπτύσσονται άλλες δραστηριότητες. Οι λειτουργίες της αναψυχής και ορισμένες εξυπηρετήσεις, οργανώνουν ένα μικρό τοπικό κέντρο γύρω από την πλατεία το οποίο επεκτείνεται γραμμικά κατά μήκους του κεντρικού οδικού άξονα, σε κοντινή

απόσταση από την πλατεία.

 

Ο οικισμός προβλέπεται να αποτελέσει την Πολεοδομική υπο-Ενότητα Π.Ε.-2α. Ως προγραμματικό πληθυσμιακό μέγεθος εκτιμάται ο συνολικός πληθυσμός των 1.266 ατόμων από τα οποία ο μόνιμος πληθυσμός του είναι 425 κάτοικοι, ο εποχιακός (παραθεριστικός) πληθυσμός είναι 434 άτομα και οι επισκέπτες του 407 άτομα. Σύμφωνα με αυτή την εκτίμηση, η προβλεπόμενη μικτή πυκνότητα για τον συνολικό πληθυσμό της χωρητικότητας είναι 22 ατ./ Ha, ενώ η αντίστοιχη του μόνιμου πληθυσμού είναι 7 ατ./ Ha.

 

 

ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ

 

Κυρίαρχες χρήσεις του οικισμού προβλέπεται να αποτελέσουν οι χρήσεις της μόνιμης και παραθεριστικής κατοικίας και του τουρισμού – αναψυχής. Οι χρήσεις αυτές προβλέπεται να

αναπτυχθούν στα πλαίσια των επιτρεπόμενων χρήσεων Οικισμού σύμφωνα με το άρθρ. 30 του Ν. 4269/2014 και την εξαίρεση των χρήσεων των περιπτώσεων 1.14, και 1.17 της παρ. 1 του άρθρου αυτού, ενώ στην περιοχή που αποτελεί το κέντρο του οικισμού προτείνεται η χωροθέτηση χρήσεων Πολεοδομικού Κέντρου σύμφωνα με το άρθρ. 18 του Ν. 4269/2014, και την εξαίρεση των χρήσεων των περιπτώσεων 1.16, 1.17, 1.18, 1.20, 1.21 και 1.22 της παρ. 1 του προηγουμένου άρθρου 18 (βλέπε και κεφ. Π.3.2.: Θεσμικό καθεστώς δόμησης οικισμών).

 

Τέλος, όλες οι υφιστάμενες τουριστικές μονάδες, κοντά στον κύριο οδικό άξονα ή διάσπαρτες μέσα στον οικισμό, είναι μικρού μεγέθους και λειτουργούν σε παραδοσιακά κτίσματα. Για τον λόγο αυτό εκτιμάται ότι δεν υπάρχει ανάγκη χωροθέτησης ειδικών περιοχών ή ζωνών με χρήσεις Τουρισμού - Αναψυχής και Παραθεριστικής

Κατοικίας.

 

Παρακάτω παρουσιάζονται αναλυτικά οι προτεινόμενοι χώροι κοινωνικής υποδομής.

 

Διοίκηση

 

Το γραφείο του Τοπικού Διαμερίσματος (Τ.Δ.) Αγίου Γεωργίου Νηλείας στεγάζεται στο ισόγειο διώροφου δημοτικού κτιρίου στο κέντρο του οικισμού. Στο ίδιο κτίριο συστεγάζονται το Περιφερειακό Ιατρείο, το Δημοτικό Μουσείο του γλύπτη Νικόλα και τα γραφεία του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ». Επιπλέον, οι ανάγκες του Τ.Δ. σε χώρους διοίκησης, εξυπηρετούνται από ένα δεύτερο γραφείο του Διαμερισματικού Καταστήματος που λειτουργεί στην Άνω Γατζέα. Σε κάθε περίπτωση προτείνεται η κάλυψη των μελλοντικών αναγκών του οικισμού σύμφωνα με το προγραμματικό πληθυσμιακό του μέγεθος και τα αντίστοιχα σταθερότυπα.

 

Εκπαίδευση

 

Στον οικισμό δεν προτείνονται σχολικές μονάδες. Οι ανάγκες του σε πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα καλύπτονται από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Μηλεών – Αγίου Γεωργίου Νηλείας, το 3ο Νηπιαγωγείο

Μηλεών – Αγίου Γεωργίου Νηλείας στην Άνω Γατζέα, και σε δευτεροβάθμια από την σχετική υποδομή του οικισμού των Μηλεών.

 

Υγεία - Πρόνοια

 

Στον οικισμό λειτουργεί Περιφερειακό Ιατρείο στο ισόγειο του κτιρίου του Διαμερισματικού Καταστήματος το οποίο καλύπτει τις άμεσες ανάγκες του οικισμού. Τις ανάγκες για τη λειτουργία ΚΑΠΗ

προβλέπεται να καλύψει η μονάδα που προτείνεται στην Άνω Γατζέα και τις ανάγκες για τη λειτουργία Παιδικού Σταθμού η μονάδα που προτείνεται στην Κάτω Γατζέα, οι οποίες θα εξυπηρετούν ολόκληρο το Τοπικό Διαμέρισμα. Τέλος, στοιχειώδεις ανάγκες Κοινωνικής Πρόνοιας καλύπτει το πρόγραμμα

«ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» που λειτουργεί με έδρα στην Κάτω Γατζέα. Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται η κάλυψη των μελλοντικών αναγκών των κατοίκων του Τοπικού Διαμερίσματος σε υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας, σύμφωνα με το προγραμματικό πληθυσμιακό του μέγεθος και τα αντίστοιχα σταθερότυπα.

 

 

Πολιτισμός

 

Η υπάρχουσα υποδομή του οικισμού σε χώρους πολιτισμού είναι ικανοποιητική και αποτελείται από:

  • το Δημοτικό Μουσείο του γλύπτη Νικόλα το οποίο λειτουργεί στον όροφο του κτιρίου Διαμερισματικού Καταστήματος
  • το «Βαφειάδειο Πνευματικό Κέντρο
  • το Εκκλησιαστικό Μουσείο» που λειτουργεί στο υπόγειο του Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου
  • το υπαίθριο θέατρο «Αλώνι» που βρίσκεται δυτικά, εκτός του οικισμού.

Επίσης, στο διατηρητέο Αρχοντικό «Κύρου» πρόκειται να στεγαστεί το «Μουσείο Τοπικής Τέχνης και Ιστορίας».

Επιπλέον, ο οικισμός διαθέτει κτίρια (το κτίριο του νεώτερου δημοτικού σχολείου, και τα δύο κηρυγμένα μνημεία: το κτίριο του παλιού Σχολαρχείου και του παλαιού Δημοτικού Σχολείου) τα οποία μπορούν να στεγάσουν μελλοντικές ανάγκες του οικισμού σε χώρους πολιτισμού και γενικότερα χώρους κοινωνικής υποδομής.

 

Προτείνεται η λειτουργία Πολιτιστικού Κέντρου – Αίθουσας Πολλαπλών Χρήσεων στο κενό κτίριο του πρώην Δημοτικού Σχολείου στο δυτικό άκρο του οικισμού, το οποίο διαθέτει μεγάλο αύλειο χώρο. Για το παλιό Σχολαρχείο και το παλιό Δημοτικό Σχολείο υπάρχει μελέτη Συντήρησης - Αποκατάστασης τους, η οποία θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, και υπάρχει η επιθυμία από το Τοπικό Διαμέρισμα για την μελλοντική στέγαση στα κτίρια αυτά ενός Πολυδύναμου Πολιτιστικού Κέντρου.

 

Τέλος, οι θρησκευτικές ανάγκες των κατοίκων του οικισμού καλύπτονται επαρκώς από τους υπάρχοντες τρεις Ιερούς Ναούς: του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Αθανασίου και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

 

Αθλητισμός

 

Στον οικισμό δεν προβλέπονται αθλητικές εγκαταστάσεις και οι ανάγκες των κατοίκων του θα καλύπτονται από τον προτεινόμενο Αθλητικό Πυρήνα τύπου Α΄ στην Άνω Γατζέα.

 

Ελεύθεροι χώροι πρασίνου

 

Στον οικισμό υπάρχουν δύο οργανωμένοι κοινόχρηστοι χώροι: η πλατεία και μια Παιδική Χαρά στον περίβολο του Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου. Παρότι, εξαιτίας των ρεμάτων που διασχίζουν τον οικισμό και της πυκνής βλάστησης που τα συνοδεύει, και των πολλών αδόμητων χώρων, φαίνεται να υπάρχει επάρκεια ελεύθερων χώρων πρασίνου, οι οργανωμένοι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου του οικισμού δεν επαρκούν. Οι ανάγκες του προβλέπονται να καλυφθούν σύμφωνα με το προγραμματικό πληθυσμιακό μέγεθός του οικισμού και τα αντίστοιχα σταθερότυπα.

 

Χώροι Στάθμευσης

 

Στον οικισμό έχουν διαμορφωθεί ορισμένοι, περιορισμένοι χώροι στάθμευσης παρά την οδό, κατά μήκος του κεντρικού άξονα, οι οποίοι δεν επαρκούν. Επειδή το υφιστάμενο δίκτυο κίνησης μέσα στον οικισμό είναι κυρίως τα καλντερίμια, υπάρχει ανάγκη επιπλέον οργανωμένων διάσπαρτων χώρων στάθμευσης για την κάλυψη των αναγκών του.

 

Νεκροταφείο

 

Το νεκροταφείο βρίσκεται στην δυτική άκρη εντός του οικισμού, θα εξακολουθεί να λειτουργεί, ως υφιστάμενο.

 

 

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ, ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΑΠΟΘΕΜΑΤΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥ - ΠΟΙΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΑΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ - ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΦΥΣΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.

 

Ο οικισμός του Αγίου Γεωργίου, όπως προαναφέρθηκε, διατήρησε μέχρι πρόσφατα, ατόφιο το μεγαλύτερο ποσοστό του φυσικού, πολιτιστικού, ιστορικού και κτιριακού του αποθέματος καθώς και τα

ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την ποιότητα του αστικού χώρου του.

 

Στον οικισμό έχουν χαρακτηριστεί 17 κτίσματα και κατασκευές διατηρητέα μνημεία τα οποία προστατεύονται από αντίστοιχα Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις.

 

Εκτός από την Ι. Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών (ΦΕΚ 219/Β/14- 4-1981) που βρίσκεται εκτός του οικισμού, μέσα στον οικισμό προστατεύονται δύο δημόσια κτίρια:

  • το κτίριο του παλαιού Σχολαρχείου και το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου (ΦΕΚ 284/Β/10-4-1997),

και οκτώ κτίρια κατοικιών:

  • Αρχοντικό Κύρου (ΦΕΚ 822/Β/15-9-1997)
  • Αρχοντικό Τριανταφύλλου-Σακατζή (ΦΕΚ 227/Β/6-5-1987), Αρχοντικό Ιωαννίδη (ΦΕΚ 540/Β/4-8-1986)
  • Οικία "Τζώρτζη" (ΦΕΚ 315/Β/23-6-1987)
  • Κτίριο Αρχοντικού Χατζηνικολάου (ΦΕΚ 876/Β/2-10-1997)
  • Οικία Καράσογλου (ΦΕΚ 1039/Β/25-11-1997), Κτίριο Βασ. Σπανού (ΦΕΚ 674/Β/20-9-1984)
  • Κτίριο Γαρ. Κοσμόγλου. (ΦΕΚ 391/Δ/14-6-1989) και Κ. Σεΐδου (ΦΕΚ 1058/Δ /1993).

Επίσης, προστατεύονται έξι κρήνες:

  • η Κρήνη Ζιόμπα
  • η Κρήνη Καντζούρη
  • Κρήνη Κάτω Ράχης
  • η Κρήνη Κουβλάκη
  • η Κρήνη Λεοντάρι
  • η Κρήνη Ψ΄μεν.

Τέλος, προστατεύεται ως διατηρητέο το καλντερίμι της διαδρομής Άγιος Γεώργιος - Άνω Γατζέα - Κάτω Γατζέα (ΦΕΚ 365/Δ/8-5-2002).

 

Ωστόσο, εκτός από τα παραπάνω μνημεία, υπάρχουν μέσα στον οικισμό εκκλησίες, ιδιωτικά κτίσματα και κατασκευές τα οποία θα πρέπει να καταγραφούν και να προστατευτούν.

 

Το σύστημα των αδόμητων κοινόχρηστων χώρων του οικισμού, τα καλντερίμια και η πλατεία, αποτελεί ένα σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο που έχει διασωθεί. Το σύστημα αυτό, σαν σύνολο καθώς

και τα επιμέρους στοιχεία του (λιθόστρωτα, καλντερίμια, ποτιστικά κανάλια και απορροής των ομβρίων) θα πρέπει να καταγραφεί και να προστατευτεί. Επίσης, εκτός του εσωτερικού δικτύου των καλντεριμιών, θα πρέπει να καταγραφούν, να συντηρηθούν και να σημανθούν κατάλληλα οι πεζοπορικές διαδρομές και τα καλντερίμια που συνέδεαν τους οικισμούς και τις αγροτικές θέσεις μεταξύ τους.

 

Παράλληλα με την συντήρηση και την ανακατασκευή τμημάτων του δικτύου των καλντεριμιών, θα πρέπει να γίνει υπογειοποίηση των εναέριων δικτύων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ γιατί αλλοιώνουν και υποβαθμίζουν το αστικό τοπίο του οικισμού.

 

Ο οικισμός διαθέτει μόνον έναν κεντρικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο, την Επαρχιακή Οδό Αγίου Γεωργίου - Μηλεών. Στην περίμετρο του οικισμού, στην βόρεια, ανατολική και νοτιανατολική πλευρά του διανοίχθηκαν ορισμένοι χωματόδρομοι βατοί από το αυτοκίνητο.

 

Προτείνεται η σύνταξη μελέτης που θα διερευνήσει την δυνατότητα οργάνωσης, μέσα από συγκεκριμένες παρεμβάσεις, ενός δικτύου κινήσεων του αυτοκινήτου στην περίμετρο του πυκνοδομημένου τμήματος του οικισμού το οποίο θα συνδυαστεί με μικρές διασκορπισμένες υπαίθριες θέσεις στάθμευσης του αυτοκινήτου, ούτως ώστε να αποσυμφορηθεί το κέντρο του οικισμού.

 

Επίσης, όπως προαναφέρθηκε, ο οικισμός διασχίζεται από ρέματα που οριοθετούν τις διάφορες περιοχές-γειτονιές του και συμμετέχουν στην διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του καθώς και του οπτικού και ηχητικού του τοπίου. Μια ειδική μελέτη θα πρέπει να τα οριοθετήσει, να προστατεύσει την βλάστηση που τα συνοδεύει, και να προτείνει μέτρα και τρόπους ανάδειξης και ενσωμάτωσής τους, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν, στο δίκτυο των φυσικών στοιχείων – πρασίνου και πεζοπορικών διαδρομών και στάσεων, μέσα και γύρω από τους οικισμούς.

 

Ο οικισμός σήμερα βρίσκεται σε ένα ενδιάμεσο στάδιο ανασυγκρότησής του, όπου συνυπάρχουν υποδειγματικά συντηρημένα κτίσματα και κατασκευές μαζί με την πλειοψηφία των κτισμάτων που είναι εγκαταλειμμένα και μισογκρεμισμένα. Τα νέα κτίσματα βρίσκονται κυρίως στην περίμετρο του δομημένου πυρήνα του οικισμού και εφαρμόζουν τις διατάξεις του Προεδρικού Διατάγματος 11-6-1980 (ΦΕΚ 374/Δ/1980) των παραδοσιακών οικισμών του Πηλίου και της τροποποίησής του.

 

Ειδικότερα, στην δυτική του άκρη κτίζονται διώροφες παραθεριστικές κατοικίες οι οποίες, παρότι εφαρμόζουν τους όρους και περιορισμούς δόμησης του Προεδρικού Διατάγματος, προκάλεσαν τις μεγαλύτερες αλλοιώσεις στο αστικό τοπίο, στην φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του οικισμού που μέχρι πρόσφατα διασώζονταν ατόφια. Οι αλλοιώσεις από τα νέα κτίσματα οφείλονται κυρίως στον συνολικό δομημένο όγκο τους και την αυξημένη δόμηση που πραγματοποιούν, σε σχέση με τα παλαιότερα υφιστάμενα κτίρια του οικισμού. Για το λόγο αυτό υπάρχει ανάγκη επανεκτίμησης των ισχυόντων συντελεστών δόμησης και η μείωση των τιμών τους. Για τους παραπάνω λόγους προτείνεται η εκπόνηση μιας Πολεοδομικής Μελέτης ως παραδοσιακού οικισμού, η οποία θα συμπεριλάβει, θα εξειδικεύσει και θα εμπλουτίσει, όλες τις προτάσεις της παρούσας μελέτης.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας συμπεριλήφθηκε στην κρατική προσπάθεια τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας. Τα αποτελέσματα της προσπάθειας θα ήταν προσοδοφόρα για την αναβάθμιση του τόπου, ωστόσο λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της περιόδου που διανύουμε αυτό δεν κατέστη εφικτό.

 

Το γεγονός ότι η αξιολόγηση που προηγήθηκε αυτής της προσπάθειας του κράτους, ανέδειξε τον Άγιο Γεώργιο σε πολλά υποσχόμενη τοποθεσία υποδηλώνει τον πολιτιστικό και φυσικό πλούτο του οικισμού.

 

Η μέτρηση της πυκνότητας του οικισμού δεν είναι ενδεικτική. Αυτό οφείλεται στην εποχιακή κατοίκησή του, αφού οι κάτοικοι περί τις 10 Νοέμβρη εγκαταλείπουν τον οικισμό και επιστρέφουν την άνοιξη. Παρόλα αυτά, ο συνολικός πληθυσμός είναι όντως μικρός, ως αποτέλεσμα των διαιωνισμένων διαδικασιών αστικοποίησης και εγκατάλειψης της υπαίθρου. Το παραπάνω πλαίσιο αποβλέπει στην αντιστροφή αυτού του φαινομένου, όμως η ανεπαρκής εφαρμογή του δεν αποδίδει.

 

Στον τουρισμό παρατηρείται κάποια βελτίωση, η οποία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κρατικής παρέμβασης, αλλά και της στάσης των κατοίκων, οι οποίοι  προσπαθούν να αναδείξουν τον τόπο τους.

 

Όσον αφορά, τις χρήσεις, πέρα από την οικιστική και την τουριστική-αναψυχής, όλες οι υπόλοιπες ατονούν, εδικά το χειμώνα. .Οι δημόσιες παροχές προς τους κατοίκους προϋποθέτουν από μέρους τους τη δυνατότητα ιδιωτικής μετακίνησης.

 

Σημαντική παράμετρος, πολιτιστικής ανάπτυξης του χωριού αποτελέι το Μουσείο του γλύπτη Νικόλα, στο οποίο φιλοξενούνται δεθνώς βραβευμένα έργα του ομώνυμου καλλιτέχνη, τα οποία κληροδότησε στην κοινότητα του Αγίου Γεωργίου. Το καλλιτεχνικό του έργου αποτελεί πήγη υπερηφάνιας και σημείο αναφοράς για τους κατοίκους και αξιοθέτο για τους επισκέπτες.

 

Βιβλιογραφία:
Λίαπης Κώστας, Ο "μεγάλος" Αϊ-Γιώργης του Πηλίου, Κοινότητα Αγ. Γεωργίου Νηλείας, Βόλος, 1994
Ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τόμος 6 Θεσσαλία-Ήπειρος, επιστημονικοί συντονιστές: Γ. Λάββας, Δ. Φιλιππίδης, εκδ.: Μέλισσα, Αθήνα, 1982