Κτήριο 7

Το κτίσμα αυτό είναι νεοκλασικίζον παράδειγμα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής με εξωτερικό φούρνο.

Ως προς τη λειτουργική διάταξη του εσωτερικού του, το ισόγειο χρησιμοποιούνταν ως στάνη και ο πρώτος όροφος ήταν κατοικία. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώτος όροφος ακολουθούσε τρίχωρη διάταξη κατά την οποία οι δύο χώροι του βόρειου τμήματος περιλάμβαναν την κουζίνα και το υπνοδωμάτιο και στο νότο τοποθετήθηκε το «καλοκαιρινό». Σήμερα, είναι εγκαταλελειμμένο και η αλλοίωση από το χρόνο γίνεται αισθητή, ιδιαίτερα στο κτίσμα του φούρνου, η μορφή του οποίου έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό.

Τα κύρια δομικά υλικά είναι η πέτρα και το ξύλο. Η πέτρα είναι εμφανής στον ασοβάτιστο εσωτερικό τοίχο του ισογείου τού κυρίως κτίσματος και του φούρνου. Στο εσωτερικό όμως του πρώτου ορόφου, ο οποίος αποτελούσε το σημαντικότερο χώρο για τους κατοίκους, η πέτρα είναι επικαλυμμένη με σοβά. Βλέπουμε δηλαδή ότι κατασκευστικές επεμβάσεις καθορίζονταν αποκλειστικά από τις ανάγκες των κατοίκων.