O Άγιος Γεώργιος αποτελεί οικισμό κατεξοχήν κατοικίας ως επι το πλειστον παραθεριστικής. Βέβαια, η συνθήκη της εποχιακής κατοίκησης αποτελούσε ανέκαθεν παράμετρο της ζωής των κατοίκων αφού σύμφωνα με την παράδοση περί τα μέσα Νοεμβρίου όλοι σχεδόν εγκαταλείπουν τον οικισμό για να μεταφερθούν στα πεδινά και επιστρέφουν την άνοιξη. Ως αποτέλεσμα, τους χειμερινούς μήνες ο οικισμός είναι ερημωμένος. Ακολουθούν σε συχνότητα, ο τουρισμός (ξενώνες για τους επισκέπτες), κάποιες υπηρεσίες πολιτισμού (το μουσείο γλύπτη Νικόλα, το λαογραφικό και το εκκλησιαστικό μουσείο) και αναψυχής (χρήσεις εστίασης, οι οποίες ατονούν το χειμώνα). Σε πολύ περιορισμένο βαθμό , εντοπίζονται οι απαραίτητες διοικητικές λειτουργίες (κοινοτικό γραφείο). Οι εκπαιδευτικοί χώροι έχουν εγκαταλειφθεί ήδη πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990.