Πρόκειται για μία κατοικία σχήματος –Γ– την εξελικτική μορφή του ορθογώνιου δίπατου σπιτιού (τύπος Α). Τα βασικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του παραμένουν ίδια με αυτά του τύπου Α, μόνο που τώρα προστίθεται ένα ακόμα δωμάτιο στο ισόγειο και στον όροφο πίσω από το χαγιάτι στην μακρά πλευρά. Έτσι, σχηματίζεται το κλασικό Λεωνιδιώτικο σπίτι σχήματος –Γ– με την είσοδο στραμμένη πάντα στον Νότο στην εσωτερική γωνία του –Γ– και την βορεινή πλευρά με καθόλου ή λίγα ανοίγματα.
Το σκέλος –Γ– είναι μικρό και δεν προεξέχει από την ευθεία του «ξουσταγιού». Το ισόγειο είναι θολωτό και έχει έναν επιπλέον χώρο, ο οποίος χρησιμοποιείται σαν αποθήκη τροφίμων (κελάρι). Ο ενιαίος χώρος σε αυτόν τον τύπο χρησιμοποιείται ως χώρος διαμονής τους καλοκαιρινούς μήνες. Σε κάποιες περιπτώσεις, παρατηρείται ο χώρος αυτός του ισογείου να έχει μικρό πατάρι και να χωρίζεται. Ισόγειο και όροφος επικοινωνούν εσωτερικά με ξύλινη σκάλα και καταπακτή.
Ο όροφος γίνεται επίσης πιο λειτουργικός με περισσότερους χώρους. Το χειμωνιάτικο με το τζάκι, την σάλα, την καμαρούλα (μικρός χώρος που αρχικά χρησιμοποιείται σαν βοηθητικός – συνήθως για τον αργαλειό και σπάνια ως κρεβατοκάμαρα) και έναν επιπλέον χώρο, συνήθως της κουζίνας, που σχηματίζει το –Γ– του κτιρίου στον όροφο.
Το «ξουστάγι» και σε αυτόν τον τύπο, στηρίζεται σε καμάρα κάτω από την οποία υπάρχει η είσοδος προς το ισόγειο, και καλύπτεται με μικρή τετράριχτη στέγη.