Αποτύπωση 7

ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ 7

Πρόκειται για μια κατοικία η οποία  βρίσκεται στην βόρεια άκρη του οικισμού και μάλιστα τοποθετείτε πάνω σε μία από τις κεντρικότερες αρτηρίες του Λεωνιδίου. Δεν κατοικείται πια και ενώ εξωτερικά βρίσκεται σε καλή φαινομενικά κατάσταση στο εσωτερικό θα παρατηρήσει κάνεις εμφανή σημάδια αλλοίωσης  και καταστροφής που επήλθαν με το πέρασμα του χρόνου και εξαιτίας της ερείπωσης του κτίσματος.

Η κατοικία περιβάλλεται εξωτερικά από έναν ψηλό μαντρότοιχο ό οποίος εμποδίζει τη θέαση στο εσωτερικό  ενώ παράλληλα θέτει όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Σε πολλά σημεία μάλιστα έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές, με αποτέλεσμα να λείπουν ολόκληρα κομμάτια του. Ακόμα  στη βόρια πλευρά του κτίσματος  υπήρχε μία μάντρα η οποία γκρεμίστηκε στην περίοδο μεταξύ 2014 και 2019 .Η είσοδος στην αυλή του κτίσματος γίνεται μέσω μία ψηλής ξύλινης δίφυλλης πόρτας στα ανατολικά του.

Το κτίριο είναι διώροφο λιθόκτιστο καλυμμένο εξωτερικά με επίχρισμα και πάχος τοίχου περίπου 80εκατοστα. Η  κάτοψη του έχει σχήμα οργανικής είσοδος στο ισόγειο γίνεται  διάμεσο μιας ξύλινης θύρας που βρίσκεται στο κέντρο της κατοικίας ένα στα αριστερά υπάρχει σκάλα που οδηγεί στον όροφο όπου βρίσκεται και η κυρίως κατοικία. Η ανάβαση στον όροφο μέσω των σκαλιών πραγματοποιείται μέσω δύο επιπέδων καθώς οι πρώτοι αναβαθμοί οδηγούν σε μία μικρή βεράντα στην οποία υπάρχει και μία μικρή πόρτα που συνδέει το ενδιάμεσο αυτό επίπεδο με το χώρο του ισογείου. Επίσης διαθέτει τετράπραχτη στέγη.

Το ισόγειο αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο ο οποίος έχει διαιρεθεί σε τέσσερις μικρότερους με την προσθήκη ξύλινων στοιχείων και την προσθήκη ενός ξύλινου παταριού. Αυτό έγινε με σκοπό να εξυπηρετηθούν περισσότερες ανάγκες κατοίκησης και αν αξιοποιηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό  ο χώρος του ισογείου. Ανοίγοντας την κύρια είσοδο του ισόγειου συναντά κάνεις έναν  μικρό χώρο όπου στα αριστερά έχει τοποθετηθεί το πατάρι και κάτω από αυτό πιθανότατα κάποια αποθήκη η χώρος υπνοδωματίου. Στο επίπεδο του παταριού υπάρχει Κι η πόρτα που συνδέει το ισόγειο με τη βεράντα στην οποία καταλήγουν οι πρώτοι αναβαθμοί. Στο δεξί τμήμα του ισογείου υπάρχει μία ξύλινη κατασκευή που χρησιμεύει ως διαχωριστικό. Η κατασκευή αυτή αποτελείται από τέσσερα σκέλη ανοιγόμενα. Πιθανότατα αυτός χώρος να ήταν ο χώρος της κουζίνας μίας και  διαθέτει εσοχές  και ράφια. Τα ανοίγματα στο χώρο του ισογείου είναι μικρά και μπροστά από αυτά είναι τοποθετημένα προστατευτικά κάγκελα (μάλλον εξαιτίας του φόβου των ληστών καθώς στα ψηλότερα ανοίγματα τα παράθυρα είναι μεγαλύτερα και διαθέτουν τέτοια κάγκελα) ένα βρίσκονται στα νότια και στα βόρεια του κτίσματος αντίστοιχα. Επιπρόσθετα ο χώρος του ισογείου  στεγάζεται με θόλο. Στο επίπεδο του ισογείου ακόμα πριν την είσοδο βρίσκεται ένας χώρος που έχει καταστραφεί από την μία του πλευρά. Πιθανότατα πρόκειται για κάποιο μονώροφο κτίσμα που θα χρησίμευε για βοηθητικός  χώρος  η χώρος εργασίας και το οποίο γκρεμίστηκε. Η είσοδος του βρισκόταν δεξιά της εισόδου του ισογείου, ενώ κατά πάσα πιθανότητα το κομμάτι του  χώρου που λείπει  συνόρευε με την γκρεμισμένη μάντρα.

Δυστυχώς δεν καταφέραμε να έχουμε πρόσβαση  στον όροφο. Ωστόσο στον πάνω όροφο η είσοδος γίνεται και εκεί μέσω μιας μεγάλης ξύλινης θύρας ψηλότερης από αυτήν του ισογείου. Ο όροφος διαθέτει μεγάλα ανοίγματα (σχεδόν διπλάσια  σε ύψος) από αυτά το ισογείου) σε όλες του τις πλευρές εκτός από την δυτική που είναι τυφλή όψη.

Παρατηρώντας κανείς τη γενικότερη μορφολογία του κτίσματος  διακρίνει λοιπόν τον διαχωρισμό που παρατηρήσαμε και σε πολλές κατοικίες του Λεωνιδίου. Δηλαδή  την χρήση  των ισογείων κυρίως χώρων ως βοηθητικών η χώρων εργασίας, και ως κύριους χώρους διημερεύσεις εκείνους που συγκεντρωνόταν στον όροφο. Στοιχεία που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα είναι και η χρήση διαφορετικών μεγεθών ανοιγμάτων ή η τοποθέτηση της πόρτας του ισογείου σε εσοχή σε σχέση με τον κύριο όγκο του κτιρίου.