Ιδιωτικοί Ελεύθεροι Χώροι - Αυλές

Η Αυλή είναι η μεταβατική ζώνη από τον δημόσιο στο ιδιωτικό χώρο της κατοικίας. Συνεπώς, διαμορφώνει τον χαρακτήρα της κατοικίας καθιστώντας τη εξωστρεφή ή εσωστρεφή .

Στο Λεωνίδιο παρατηρήσαμε ότι το όριο αυτό ήταν συνήθως σκληρό, οριοθετώντας τον περίβολο της ιδιοκτησίας με ψηλούς μαντρότοιχους και αντίστοιχα ψηλές και επιβλητικές αυλόπορτες. Σε λίγες περιπτώσεις η μάντρα γινόταν χαμηλότερη αφήνοντας άλλοτε αρκετή και άλλοτε περιορισμένη οπτική επαφή. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ψηλή μάντρα, που παραπέμπει σε φρούριο, εξασφάλιζε περισσότερη ασφάλεια στους ιδιοκτήτες, καθώς στα τελεί του 17ου αιώνα υπήρχε φόβος επίθεσης από πειρατές και ληστές στην περιοχή της νότιας Κυνουρίας.

Συγκεκριμένα στα αρχοντικά της περιοχής οι μαντρότοιχοι είναι λίθινοι ,είτε με λευκό επίχρισμα είτε όχι, και φέρουν κυλινδρική ή τριγωνική απόληξη. Παράλληλα, οι αυλόθυρες τους είναι ξύλινες και έχουν επίστεψη λίθινη και πολλές φορές κεραμίδι στην απόληξη. Ο χώρος ιδιοκτησίας που περικλείεται χωρίζεται σε δυο τμήματα, ένα λιθόστρωτο που γίνεται η είσοδος στο κτίριο και ένα καλλιεργήσιμο στο πίσω μέρος του σπιτιού συνήθως.

Αντίθετα στο νεόδμητο κομμάτι της περιοχής μας η γραμμή που διαχωρίζει το δημόσιο χώρο από την ιδιοκτησία μεταφράζεται με χαμηλά πεζούλια ή μεταλλικά κιγκλιδώματα που αφήνουν τον περαστικό να συνομιλήσει με το εσωτερικό της άυλης .Ταυτόχρονα παρατηρήσαμε ότι σε αυτό σημείο τα σπίτια έχουν έντονο το αίσθημα της γειτονιάς.

Τέλος, εκατέρωθεν του εμπορικού δρόμου του Λεωνιδίου, όπου διατάσσονται τα καταστήματα , οι αυλές έχουν συχνά τη μορφή εσωτερικού αίθριου με πρόσβαση από το δρόμο . Στις περιπτώσεις αυτές η επαφή με τον δημόσιο χώρο χάνεται τελείως.

Συμπερασματικά, στη γενική εικόνα της Σίου κυριαρχούν οι ψηλές μάντρες που διατηρούν το παραδοσιακό του ύφος ,αλλά αφήνουν την αυλή αποκομμένη, ενώ πλέον επιλέγουν χαμηλότερες οριοθετήσεις.