Οι διαμορφωμένοι ιδιωτικοί ελεύθεροι χώροι που αναφέρονται σε κάποιο κτίσμα στον οικισμό εμφανίζουν κατά κύριο λόγο σαφή οριοθέτηση από τον δημόσιο χώρο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου οι αυλές αποτελούν συνέχεια του δημοσίου. Είτε με ψηλούς μαντρότοιχους ή/και υψομετρική διαφορά, εξασφαλίζουν οπτική απομόνωση από τον δρόμο, είτε με χαμηλά στηθαία ή/και κιγκλιδώματα, τα οποία επιτρέπουν την οπτική επικοινωνία του περαστικού με το εσωτερικό της αυλής, οι ιδιωτικοί ελεύθεροι χώροι φυλάσσονται από τη δημόσια έκθεση. Κατά μήκος του ποταμού όπου η δόμηση είναι αρκετά πυκνή, καθώς και κοντά στην εκκλησία, οι περισσότερες αυλές περικλείονται από ψηλούς μαντρότοιχους, ενώ στις πιο απομονωμένες γειτονιές συναντάμε κυρίως χαμηλότερες μάντρες ή και στηθαία με κιγκλιδώματα.