Αβ1 Οικία Μισίρη

Το παρόν κτίσμα βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού, σε άμεση επαφή με τον κεντρικό οδικό άξονα και δυτικά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Τόσο η θέση, όσο και η μορφολογία του κτιρίου, μαρτυρά όχι μόνο τη σημαντικότητά του στην καθημερινή ζωή, αλλά και την οικονομική ευμάρεια της οικογένειας του Αθανάσιου Μισίρη. Σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων, ο ισόγειος χώρος λειτουργούσε ως καπηλειό.

Το κτίσμα έχει βορειοανατολικό προσανατολισμό, ορθογωνικό ως προς την κάτοψη σχηματισμό, με γενικές αναλογίες κάτοψης καθώς και όψης 1:2. Αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα (ημιυπόγειο, ισόγειο, όροφος) και στεγάζεται με τετρακλινή στέγη από κεραμίδια. Είναι από τα επιβλητικότερα κτίσματα του οικισμού και το αντιλαμβάνεται κανείς όχι μόνο από την αρχιτεκτονική του, αλλά και από την αρτιότητα της κατασκευής του. Όπως προαναφέρθηκε, το κτίσμα στην ισόγεια στάθμη του στέγαζε το καπηλειό του οικισμού. Η εμπορική του χρήση επιβεβαιώνεται επιπλέον και για τους εξής λόγους: παρόλο τον μη ευνοϊκό προσανατολισμό του, η είσοδος στο ισόγειο γίνεται από την στενή ΒΑ πλευρά, από όπου περνά και ο κεντρικός άξονας, ενώ τα ανοίγματα στο ισόγειο είναι εμφανώς διευρυμένα σε σχέση με τα υπόλοιπα του κτιρίου προδίδοντας έτσι τη διαφοροποίηση της χρήσης στο επίπεδο αυτό από εκείνο του ορόφου, επιλογή που ακολουθείται σε παρόμοια κτίσματα στον οικισμό.

Μελετώντας την κύρια όψη του κτιρίου, είναι αξιόλογο να αναφερθεί πως στον όροφο υπήρχε ξύλινος εξώστης που καταλάμβανε όλο το μήκος της πλευράς. Πιθανότατα να έπαιζε και το ρόλο προστεγάσματος του καταστήματος. Η όψη είναι συμμετρικά διαμορφωμένη εκτός των ανοιγμάτων του υπογείου που φαίνεται να συγκλίνουν στον κεντρικό άξονα της όψης.

Το ημιυπόγειο προφανώς έπαιζε βοηθητικό, αποθηκευτικό ρόλο, καθότι είναι υποβαθμισμένο κατά τα ¾ του συνολικού του ύψους. Η πρόσβαση σε αυτό γινόταν από μια πέτρινη κλίμακα στην ΒΑ πλευρά, μη ορατή σήμερα, καθώς η σημερινή στάθμη του εδάφους την καλύπτει. Επίσης, υπάρχει ένα άνοιγμα στην ίδια πλευρά, προφανώς για τον αερισμό του χώρου.

Ο ισόγειος χώρος παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι

μόνο ως προς τη χρήση, αλλά και τη διαμόρφωσή του. Έχει τρεις εισόδους, στην ΒΑ, ΒΔ και ΝΔ πλευρά. Στην ΝΑ πλευρά, όπου γειτνιάζει με την οικία Κοκκαλιάρη, δεν παρουσιάζει κανένα άνοιγμα, σε αυτή τη στάθμη. Η ΒΑ είσοδος ήταν η είσοδος του καπηλειού. Φαίνεται πάντως πως ο χώρος δεν ήταν ενιαίος καθώς και στην ΝΔ πλευρά, υπάρχει επίσης είσοδος που υποδηλώνει το διαχωρισμό του, ώστε καθεμία να εξυπηρετεί το αντίστοιχο τμήμα αυτού. Ίσως από αυτή τη πλευρά ο αντίστοιχος χώρος να ήταν βοηθητικός, αλλά σίγουρα όχι υποδεέστερος από αυτόν της ΒΑ πλευράς. Μόνο το ΒΔ τμήμα δείχνει να είναι δευτερευούσης σημασίας, και ίσως σε αυτό το σημείο να διαμορφωνόταν εσωτερικά ένας προθάλαμος που διοχέτευε την κίνηση στους υπόλοιπους χώρους. Επίσης, η ΒΔ είναι και η μοναδική είσοδος που οδηγεί στην αυλή.

Τέλος, στον όροφο ήταν η κύρια κατοικία, όπου η πρόσβαση σε αυτήν γινόταν από την ΒΑ πλευρά, πιθανότατα μέσω ξύλινης κλίμακας, σχήματος Γ ή Π, κάτι που δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα καθώς τα ίχνη που διακρίνονται από αυτή την πλευρά φτάνουν έως τη μέση των δύο επιπέδων. Σε αυτό το επίπεδο υπά-ρχουν ακόμα δύο εξώστες, αυτός στην ΒΑ πλευρά όπου καταλά-μβανε όλο το μήκος της όψης, και αυτός στην ΒΔ μακρά πλευρά, αρκετά μικρότερος όπου και έπαιζε το ρόλο προστεγάσματος, ίσως για τη στάση των ζώων. Πιθανότατα να υπήρχε και εδώ ξύλινη κλίμακα όπου οδηγούσε στην αυλή, στην ίδια λογική με αυτή της κύριας εισόδου αλλά δεν υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για την υπόθεση αυτή. Στην ΝΔ πλευρά φαίνεται να διαμορφώνεται το “καθημερινό”, καθώς εκεί κανείς συναντά το τζάκι, στο κέντρο της πλευράς και πάνω από την είσοδο του ισογείου, όπου και είναι διακριτό το κοίλο του. Εκατέρωθεν του τζακιού και συμμετρικά ως προς αυτό, είναι τοποθετημένα δυο ανοίγματα, με θέα στην ορεινή πλευρά του οικισμού. Κοντά στο τζάκι και στην ίδια ευθεία, αλλά στις μακρές πλευρές υπάρχουν άλλα δύο ανοίγματα. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στην ΝΑ πλευρά, καθώς εξωτερικά και σε διαφορετικά ύψη υπάρχουν δύο προεξέχουσες πέτρες, μικρότερου πάχους από αυτούς της τοιχοποιίας, που πλαισιώνουν το άνοιγμα. Πιθανότατα, σε αυτές τις θέσεις να τοποθετούσαν καλλωπιστικές γλάστρες για τη διακόσμηση της όψης.

Το κτίσμα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η κατασκευή του είναι προσεγμένη σε όλα τα επίπεδα, όπως σε αυτό της τοιχοποιίας, στη χρήση λίθου, στη διαμόρφωση των ανοιγμάτων εξωτερικά και εσωτερικά, αλλά και τα κουφώματα αυτών. Δυστυχώς σήμερα είναι υπό κατάρρευση, μιας και η τετράκλινη στέγη έχει καταρρεύσει πλήρως και μαζί με αυτή τμήματα της τοιχοποιίας και του ξύλινου δαπέδου.