Συμπεράσματα

            Η σχέση φύσης- ανθρώπου εκφράζεται από την πρώτη κιόλας στιγμή, με ένα ιδιαίτερο και έμμεσο τρόπο. Αυτή η αμφίδρομη σχέση, λειτουργεί δυναμικά και δημιουργεί μια “νόρμα” η οποία έχει ξεκινήσει από το γενικό, και θα συνεχίσει να εμφανίζεται μέχρι το πιο ειδικό. Την ελεύθερη λοιπόν διάταξη των κτισμάτων ακολουθούν και οι δρόμοι-μονοπάτια, τα οποία οποία έρχονται να οριστούν με βάση  λειτουργικές ανάγκες και φυσικές διαδρομές. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ελεύθερους δημόσιους χώρους, οι οποίοι προκύπτουν σαν ενδιάμεσοι χώροι, και η αλλαγή στον χαρακτήρα τους ορίζεται περισσότερο από τις γύρω χρήσεις παρά από από κάποια σχεδιασμένη διάταξη ή εκ των προτέρων πρόθεση, ενώ οι ιδιωτικοί ελεύθεροι χώροι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και ένα με το δημόσιο-φυσικό κομμάτι της γης που περιβάλλει τα κτίρια.        

            Πέραν των προαναφερθέντων, η ίδια η θέση του οικισμού έχει επιρριάσει την οικονομία του τόπου, η οποία με την σειρά της συμβάλει στη διαμόρφωση αυτού. Το σχετικά απόμερο του οικισμού δημιουργεί μια κλειστή οικονομία που είναι βασισμένη στην αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία (παράγοντας που έπαιξε ρόλο για την σημερινή αποδυνάμωση του), με χαμηλή εμπορική δραστηριότητα, και εκτεταμένες καλλιεργήσιμες εκτάσεις που σχετίζονται άλλωστε και με την αραιή δόμηση. Τα παραπάνω οδηγούν και στην εν γένει χρήση των ισογείων ως χώροι αποθήκευσης προϊόντων και σταβλισμού των ζώων, ενώ στον όροφο συναντάμε τις κατοικίες. Στην προώθηση της αγροτικής οικονομίας λαμβάνει χώρα και το γεγονός των άφθονων νερών που απαντώνται στο μέρος.

            Το κλίμα με την σειρά του οδηγεί σε συγκεκριμένες αρχιτεκτονικές επιλογές, όπως τις κεκλιμένες στέγες με κεραμίδια, το σχετικά “κλειστό” νότιο τμήμα των κτισμάτων όπου απαντώνται τα τζάκια και κατ΄επέκταση οι χειμερινοί χώροι, και το “ανοικτό” βόρειο τμήμα όπου έχουμε τους πιο καλοκαιρινούς χώρους διημέρευσης.  Τα διατιθέμενα υλικά δομής όπως η ξυλεία και η πέτρα είναι επίσης καθοριστικά για τον χαρακτήρα του οικισμού αλλά και το σύστημα δόμησης. Με βάση τις μαρτυρίες των κατοίκων όλα τα υλικά ήταν προερχόμενα από την γύρω περιοχή, και πιο συγκεκριμένα η πέτρα από πέντε σημεία εξόρυξης, κάτι το οποίο μεταφράζεται και στις όψεις των κτισμάτων μέσα από την διαφορετική ποικιλία λίθων που εκεί χρησιμοποιείται.

            Κλείνοντας, ότι η γενική εικόνα του οικισμού δείχνει μια απόλυτη ισορροπία μεταξύ αυτού και του φυσικού περιβάλλοντος, η οποία απαντάται σε όλες τις πτυχές και κλίμακες του. Η παραδοσιακή εικόνα του απαντάται στο σύνολο του, και επιτυγχάνεται μέσα από τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του άλλα και τα επιμέρους στοιχεία του: της εντοπιότητας των υλικών, των κατασκευαστικών μεθόδων, της διατήρησης της κλίμακας, και της δυναμικής πορείας δημιουργίας του, που αποτελεί και την κιβωτό ενός αξιακού συστήματος. Σήμερα συναντάμε κάθε είδους αλλοιώσεις, από μερικές μέχρι ολοκληρωτικές, οι οποίες τις περισσότερες φορές σχετίζονται με την στατική επάρκεια του κτιρίου. Οι πιο συνηθισμένες από αυτές είναι η αντικατάσταση των στεγών με νέες, οι αρμολογήσεις της φέρουσας τοιχοποιίας, η πλήρης επικάλυψη των τοίχων με επιχρίσματα, οι αλλαγές των κουφωμάτων με νέα από σύγχρονα υλικά, και η χρήση σκυροδέματος με διάφορες μορφές. Αν και η συνολική εικόνα του οικισμού μιλάει για το παρελθόν του, ο βαθμός διατήρησης των επιμέρους αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών έχει σε μεγάλο βαθμό αλλοιωθεί και δυστυχώς σήμερα η μνήμη κατοικεί χώρια απ΄τους ανθρώπους, εκεί που οι στέγες έπεσαν, εκεί που τα κτίρια εγκαταλείφθηκαν, εκεί που ο αέρας πέρασε απ΄τις ρωγμές.