Στέγες

Οι στέγες που εντοπίζονται στην περιοχή του Κοχύλου είναι παραδοσιακές ξύλινες με κεραμίδια σε διάφορες παραλλαγές. Μορφολογικά εντοπίσαμε δίριχτες όπου η στέγαση γίνεται με δύο επίπεδα, τρίριχτες όπου η στέγαση γίνεται με τρία επίπεδα και τετράριχτες όπου η στέγαση γίνεται με τέσσερα επίπεδα που είναι σχεδόν πάντοτε ισοκλινή. Στις δίριχτες και στις τρίριχτες ο χώρος ανάμεσα στη ψευδοροφή και στο σανίδωμα των κεραμιδιών χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος με εξωτερική είσοδο.

Κατασκευαστικά εντοπίσαμε δύο εκδοχές:

Α. Σε πολύ παλιές κατασκευές εντοπίστηκαν πιο απλές στέγες χωρίς ελκυστήρα όπου οι αμείβοντες ήταν καρφωμένοι μεταξύ τους και εδράζονται άμεσα στην τοιχοποιία χωρίς στρωτήρες.

Β. Η συνθετότερη και πιο διαδεδομένη παραλλαγή αρθρώνεται ως εξής:

Η σύνδεση της στέγης με την τοιχοποιία γίνεται με τους στρωτήρες: ξύλινα δοκάρια τα οποία εδράζονται στο ανώτερο επίπεδο της τοιχοποιίας και πάνω τους στηρίζονται οι ελκυστήρες των ζευκτών παράλληλα στην μικρότερη διάσταση του κτιρίου . Κεντρικά του ελκυστήρα στερεώνεται κατακόρυφα ο ορθοστάτης. Οι αμείβοντες στηρίζονται στην άκρη του ορθοστάτη και σε ειδικές εγκοπές στα άκρα του ελκυστήρα. Οι αμείβοντες δέχονται μεγάλα φορτία, οπότε για ενίσχυσή τους τοποθετούνται ψαλίδια που τους συνδέουν στον ορθοστάτη. Πάνω στους ορθοστάτες και σε όλο το μήκος της στέγης στηρίζεται ο κορφιάς. Κάθετα στους αμείβοντες και παράλληλα στον κορφιά ανά συγκεκριμένη απόσταση τοποθετούνται λεπτά δοκάρια: οι τεγίδες. Πάνω στις τεγίδες καρφώνονται σανίδες κάθετα στη φορά των τεγίδων, δημιουργώντας μια επιφάνεια στην οποία στρώνεται αργιλοκονίαμα και έπειτα τα κεραμίδια- βυζαντινού τύπου με αυλάκια από κάτω και καπάκια από πάνω ή μεταγενέστερα γαλλικού τύπου. Η απόληξη της τοιχοποιίας διαμορφώνεται με σχιστόπλακες-γείσο που επιτρέπει στα ακραία κεραμίδια να προεξέχουν και να έχουν πιο μικρή κλίση από τα υπόλοιπα, ώστε η ροή του νερού να κατευθύνεται μακριά από τη τοιχοποιία και να μην τη διαβρώνει.