Γενικά στοιχεία τυπολογίας

Η τυπολογία των κτηρίων διαμορφώθηκε με κριτήριο το σχήμα της κάτοψης. Η διάταξη των λειτουργιών, όμως είναι κοινή και εξαιρετικά σαφής.
     Στο ισόγειο ή αλλιώς κατώι, συναντάμε κυρίως χώρους που εξυπηρετούσαν την αγροτική ζωή των παλιότερων εποχών όπως αποθήκες, πατητήρια, γούρνες για την αποθήκευση των σιτηρών, ξυλόφουρνους, κουζίνα και στάβλο για τα ζώα. Σήμερα, ορισμένες από αυτές τις χρήσεις διατηρούνται σε όσα από τα κτίρια δεν είναι εγκαταλελειμμένα, ενώ άλλες έχουν εκσυγχρονιστεί ή μεταφερθεί στον επάνω όροφο, όπως η κουζίνα. Το κατώι συνήθως είναι προσβάσιμο με κλίμακα εξωτερική του σπιτιού. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως συναντάται και μια δεύτερη είσοδος που γίνεται μέσω μιας στενής απότομης σκάλας σε καταπακτή από το εσωτερικό.
     Στον επάνω όροφο βρίσκονταν, συνήθως, οι χώροι διημέρευσης (το καθιστικό) και τα υπνοδωμάτια. Σύμφωνα με τοπικές πηγές, ο διαχωρισμός αυτός τα παλιότερα χρόνια συνέβη για λόγους υγιεινής. Έτσι, το κατώι παραλαμβάνει τους χώρους στους οποίους διαδραματίζονται οι πιο «βρώμικες» εργασίες (Παρασκευή φαγητού, ζώα και αποθήκες), ενώ ο επάνω όροφος παραλαμβάνει εκείνες που απαιτούν υψηλότερα επίπεδα καθαριότητας (καθιστικό, υπνοδωμάτια).
     Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο η τομή όλων των κτηρίων συμβαδίζει με το ανάγλυφο του εδάφους. Στα χρόνια που χτίστηκε η πλειοψηφία των κτιρίων του χωριού, δεν υπήρχαν ιδιαίτερα τεχνολογικά μέσα. Γι’ αυτό το λόγω, η δόμηση γινόταν με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγεται όσο περισσότερο η εκσκαφή του εδάφους. Αυτό έχει δύο αποτελέσματα. Το πρώτο είναι ότι και τα δύο επίπεδα των κτηρίων στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συνεπίπεδα με το δρόμο. Το κατώι είναι συνεπίπεδο με τον χαμηλότερο δρόμο, ενώ ο επάνω όροφος με το δρόμο που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του σπιτιού σε ψηλότερη υψομετρική καμπύλη. Το δεύτερο αποτέλεσμα είναι ότι τα δύο επίπεδα παρουσιάζουν «ολίσθηση» μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι το κατώι, για το χτίσιμο του οποίου απαιτούνταν εκσκαφή του εδάφους (αφού το βορινό τμήμα του είναι υπόσκαφο), έρχεται πιο «έξω» σχετικά με τον επάνω όροφο που είχε περιθώρια να τραβηχτεί πιο πίσω. Έτσι, ένα τμήμα του δώματος του κατωγιού διαμορφώνει τη βεράντα μπροστά από τον κύριο όγκο του επάνω ορόφου.