Χτισμένο το 1792, το αρχοντικό αυτό φέρεται ως το καλύτερα διατηρημένο κτήριο του είδους του (τρίχωρο με κάτοψη σχήματος Γ και πλήρεις μεσότοιχους). Ορθώνεται σε ύψος δύο ορόφων (τριών στάθμεων) ενώ διαθέτει και ένα ημιυπόγειο επίπεδο.
Το κτήριο υπεβλήθη σε ανακαίνιση στις αρχές της δεκαετίας του '80 (1980-1983), κατά την οποία η αρχική κάτοψη διατηρήθηκε άθικτη με αποτέλεσμα να παραμείνει αναλλοίωτος ο παραδοσιακός χαρακτήρας του.
Χαρακτηριστικά στοιχεία του οικοδομήματος αποτελούν τα μεγάλα και ευρύχωρα δωμάτια, οι μεγάλου πάχους τοίχοι, ο τουρκικού τύπου εξώστης του τελευταίου πατώματος (σαχνισί) και ο εμφανής εκ του εσωτερικού σκελετός της οροφής.
Σε συνδυασμό με την κουζίνα και το σπίτι του επιστάτη το κτήριο αυτό αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα παραδοσιακής κατοικίας της Βυζίτσας.
Στην παρούσα φάση λειτουργεί ως ξενώνας δωματίων.