Τα πρώτα σπίτια της Ικαρίας είχαν ως μοναδικά ανοίγματα τις χαμηλές πόρτες και τον ανεφάντη. Οι πόρτες βρίσκονταν στην ακρή της πρόσοψης του χυτού και καλύπτονταν από καρφωτά κατακόρυφα φύλλα ξύλου. Τα κουφώματα αυτά βρίσκονταν στο κέντρο του πάχους του τοίχου. Έτσι, το πάχος του τοίχου σε συνδυασμό με τις πλάκες της στέγης προστάτευαν το κούφωμα απο τη βροχη ,ενω ταυτόχρονα δεν καταλαμβαναν πολύ εσωτερικό χώρο τα ξύλα, καθώς η πόρτα άνοιγε προς τα μέσα. Οι πόρτες είχαν στο πάνω μέρος του ανοίγματός τους ξύλινες δοκούς οι οποίες ήταν μεγαλύτερες από το ίδιο το άνοιγμα, για να φέρουν το βάρος του πέτρινου τοίχου που συνεχίζει πάνω από αυτη. Με τη πάροδο του χρόνου, τα ανοίγματα γίνονταν μεγαλύτερα και είχαν διαφορετικές στατικές απαιτήσεις. Έτσι, συναντάμε ανακουφιστικά τόξα από ακτινωτά τοποθετημένες πέτρες, τα οποία μοιράζουν τα φορτία του τοίχου στις πλαϊνές πλευρές της τρύπας και όχι στην ίδια την τρύπα.