Τοιχοποιϊα

Οι τοίχοι των σπιτιών του οικισμού του Χριστού Ραχών μέχρι και το 19ο αιώνα κτίζονταν αποκλειστικά με πέτρα χωρίς ξυλοδεσιές. Το χαμηλό ύψος των σπιτιών και η απουσία ισχυρών σεισμών στην Ικαρία είχαν ως αποτέλεσμα τη μη επίδραση του σεισμικού φαινομένου στον τρόπο δόμησης. Το πλάτος των τοίχων κυμαινόταν από 0,50 έως 0,70 μ. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλές φορές κατά το κτίσιμο των μονόρριχτων (χυτών) σπιτιών, για να μειωθεί το άνοιγμα της στέγης, οι τοίχοι κατασκευάζονταν συγκίνοντες μεταξύ τους ελαφρά προς τα επάνω με ελάχιστη εκφορά της κάθε στρώσης του πίσω τοίχου από το μέσον του ύψους του. 

Τα παλαιότερα κτίσματα της περιόδου της αποκρυβής (χυτά) ήταν κτισμένα με ξερολιθιά χωρίς κανένα υλικό πλήρωσης των αρμών. Οι πέτρες τοποθετούνταν κατά τέτοιον τρόπο ώστε να αφήνεται το μικρότερο δυνατό κενό μεταξύ τους. Στα κενά αυτά τοποθετούνταν μικρές κατάλληλες πέτρες οι οποίες σταθεροποιούσαν τις μεγαλύτερες. Κύριο μέλημα αυτών που έκτιζαν ήταν η κατάλληλη διαμόρφωση και κλίση των οριζόντιων αρμών έτσι ώστε να εμποδίζονται τα κενά της βροχής να μπουν στο εσωτερικό του σπιτιού. Οι πέτρες τοποθετούνταν έτσι που η πάνω πλευρά τους έκλινε ελαφρά προς το εξωτερικό του τοίχου. Η μη χρήση υλικού για την πλήρωση των αρμών είχε το πλεονέκτημα της μη δυνατότητας μετάδοσης υγρασίας στον τοίχο από τα θεμέλια. Σε πολλά σπίτια που ήταν κτισμένα με αυτόν τον τρόπο έκλειναν τους αρμούς εσωτερικά με χωματόλασπη και αργότερα σοβατίζονταν με κονίαμα από πηλό όλες οι εσωτερικές όψεις των τοίχων.