Οικιστική Ανάπτυξη

Οι οικισμοί της Ικαρίας, ακολούθως και ο Χριστός Ραχών, δεν ακολουθούν τη φρουριακή ή ακτινωτή μορφή ανάπτυξης που βρίσκουμε στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου.

Η οργάνωση συγκροτήθηκε με πρωταρχικό στόχο την άμυνα. Λήφθηκε εξαρχής πρόνοια  για τη δημιουργία του οικισμού σε σημείο που διασφάλιζε την απόκρυψη και την αφάνεια, προφυλαγμένο από τα βλέμματα των πειρατών και συνεπώς δεν υπήρχε η ανάγκη συσπείρωσης κι ανάπτυξης κάποιας μορφής οχύρωσης .

Η εποχιακή εκμετάλλευση των πολυάριθμων διαφορετικών τοπογραφικά, υψομετρικά και οικολογικά ζωνών και θηλάκων  του ικαριώτικου τοπίου ενίσχυσαν  επίσης τη διάσπαρτη οικιστική συγκρότηση του νησιού. Έτσι , δεν διακρίνουμε την ύπαρξη κάποιου πυρήνα, αλλά παρουσιάζεται το φαινόμενο της πολυκεντρικότητας, με το κάθε αγρόκτημα να αποτελεί το δικό του ξεχωριστό πυρήνα.

Τελικά, ο οικισμός εμφανίζεται αραιοδομημένος, κατάφυτος και δυσανάλογα ως προς τον πληθυσμό του εκτεταμένος, με πολλούς μικρούς πυρήνες να συνθέτουν σταδιακά την εικόνα που έχουμε σήμερα για το χωριό. Για τη σύνδεση αυτών δημιουργήθηκε ένα ευρύ δίκτυο μονοπατιών μέρος του οποίου διασώζεται ακόμα.