Α. Δημόσια κτήρια
Ένα σημαντικό έργο στο Λεωνίδιο, και σημείο αναφοράς, ήταν η μετατροπή του προβιομηχανικού κτηρίου της «Φάμπρικας», σε κέντρο προβολής και ανάδειξης της αγροτικής παραγωγής και του θαλάσσιου εμπορίου. Στον εκθεσιακό αυτό χώρο της Φάμπρικας Πολιτισμού έχει εγκατασταθεί έκθεση θεμάτων περιβάλλοντος με ολοκληρωμένη προσέγγιση της περιοχής, μέσω ενός δυναμικού και διαδραστικού τρόπου παρουσίασης, αποσκοπώντας στην προβολή και την ανάδειξη της αγροτικής παραγωγής (πρωτογενής τομέας) και του θαλάσσιου εμπορίου (τριτογενής τομέας) καθώς και της μεταξύ τους σχέσης στην περιοχή της Ανατολικής Πελοποννήσου, στην ενημέρωση για την οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής της Τσακωνιάς κατά τη διάρκεια του 19ου και του 20ου αιώνα, στην ανάδειξη της ιδιαίτερης πολιτιστικής ταυτότητας της ευρύτερης περιοχής της Τσακωνιάς και της Κυνουρίας και στην ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος της περιοχής
Το 1859 μ.Χ. χτίστηκε ως διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου και για ένα χρονικό διάστημα στέγασε το δημαρχείο Λιμναίων που είχε έδρα το Λεωνίδιο. Το 1924μ.Χ. στο σχολικό κτήριο εγκαταστάθηκε εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής και από την επόμενη χρονιά ηλεκτροδότησε την πόλη σε μια περίοδο κατά την οποία ελάχιστες πόλεις στην Ελλάδα διέθεταν ηλεκτρικό ρεύμα. Στο ίδιο συγκρότημα, που κινούνταν με ηλεκτρική ενέργεια, λειτούργησαν αλευρόμυλος και ελαιοτριβείο.
Πριν από τον πόλεμο του 1940 μ.Χ. η «Ηλεκτρική» πουλήθηκε σε νέους ιδιοκτήτες και συνέχισε τη λειτουργία της. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, τον Οκτώβριο του 1948 μ.Χ., το εργοστάσιο ανατινάχθηκε κατά τις εχθροπραξίες των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού από τη μία και της Χωροφυλακής και του Κυβερνητικού Στρατού από την άλλη. Επαναλειτούργησε μετά τις επισκευές του και έκλεισε οριστικά το 1967μ.Χ. , μετά την ανάληψη της ηλεκτροδότησης της πόλης το 1961 μ.Χ. από τη ΔΕΗ. Το 1987 μ.Χ. εγκρίθηκε το αίτημα του Δήμου Λεωνιδίου να μετατραπεί το εγκαταλελειμμένο συγκρότημα σε πνευματικό πολιτιστικό κέντρο.
Στην είσοδο του Λεωνιδίου βρίσκεται το κτήριο του Δημαρχείου και το ρολόι.
Αποτελεί σημείο αναφοράς και συνάντησης όπου μαζί με το γειτονικό κτίριο της Φάμπρικας Πολιτισμού σχηματίζουν κεντρικό κόμβο και πυρήνα συγκέντρωσης κατοίκων και περαστικών.
Β. Εκκλησίες
Η Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι η μητρόπολη του Λεωνιδίου με αξιόλογες εικόνες του 17ου αιώνα, οι οποίες μεταφέρθηκαν εδώ, μαζί με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, από την κατεστραμμένη από τον Ιμπραήμ μητρόπολη του Πραστού το 1826.
Ακριβώς απέναντί της υπάρχει ανοιχτός χώρος-πλατεία που αποτελεί σημείο συνάντησης .
Το Μετόχι Φιλοξενεί την εικόνα της Παναγίας Ελεώνας
H σπουδαιότερη και παλαιότερη εκκλησία του Λεωνιδίου, ο Ιερός Ναός της Αγίας Κυριακής, κτίσμα των αρχών του 18ου αιώνα με εικόνα του Τιμίου Προδρόμου στο τέμπλο που ιστορήθηκε από τον Γεώργιο τον Κρήτα.
Σε κομβικό σημείο του Λεωνιδίου, στις αρχές του 19ου αιώνα κατασκευάστηκε η Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Χαρακτηριστικό του ναού είναι η εσωτερική διαμόρφωση του χώρου με καμάρα με τοιχογραφίες.
Γ. Πλατείες
Δ. Καταστήματα εστίασης και αναψυχής
Ε. Εμβληματικά κτίρια
1. Πύργος Χατζηρούδη
Δείγμα αρχιτεκτονικής αμυντικού χαρακτήρα αποτελεί ο Πύργος του Χατζηρούδη, ένα πυργόσπιτο του 1750 περίπου, τριώροφος με μικρά παράθυρα και πολεμίστριες και οι όροφοι επικοινωνούν με εσωτερική πέτρινη σκάλα.
2. Ανεμόμυλος του Μανωλάκη
Στην είσοδο του Λεωνιδίου απο την κατεύθυνση από Κοσμά, Παλιοχώρι και Άγιο Βασίλειο, δεσπόζει ο ανεμόμυλος του Μανωλάκη ως φυσικό και απόρθητο φρούριο. Εκεί είχε εγκατασταθεί µια μικτή διμοιρία από στρατιώτες, M.A.Υ. και χωροφύλακες Επικεφαλής του αποσπάσματος ήταν ο ανθυπολοχαγός Γιάννης Λουµπαρδιάς από το Περιθώρι Τρίπολης. Στην παραλία στην Πλάκα λιμενιζόταν και περιπολούσε την ανατολική ακτή της Πελοπονήσου το αντιτορπιλικό Πολεμιστής του Πολεμικού Ναυτικού με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Πετρ. Σπυρομήλιο.
3. Οικία Ρουσάλη
Στις παρυφές του Κοκκινόβραχου, υπάρχει το «λουλακί σπίτι» του Λεωνιδίου, σημείο αναφοράς της περιοχής.
Χτίστηκε το 1864, πίσω από το εικονοστάσι υπάρχει η επιγραφή «ΚΕΤΣ 1864» Το σπίτι δεν ήταν αρχοντικό, πιθανόν μίας οικογένειας μέσης οικονομικής κατάστασης, αλλά παραδοσιακό στην αρχιτεκτονική του Λεωνιδίου. Έχει τυπικό σχήμα Γ, δίπατο. Στο ισόγειο είναι η καμάρα, την οποία ο γανωματής Ιωάννης Κολενδριανός χρησιμοποιούσε ως εργαστήριο του, γι΄ αυτό και έχει έντονο μαύρο χρώμα. Την τέχνη του συνέχισε ο γιος του Ηλίας Κολενδριανός. Στον επάνω όροφο έχει μεγάλη σάλα και δωμάτιο με τζάκι. Στο παρελθόν, πριν την πρόσφατη προσθήκη από την οικογένεια Ρουσάλη, το ξουστάγι ή αλλιώς χαγιάτι, είχε δύο κεντρικές εισόδους. Αξιόλογο σημείο του σπιτιού είναι η τοιχογραφία που υπάρχει στη μεγάλη σάλα, μια αντρική φιγούρα (μοιάζει με μοναχό και κρατάει στο χέρι του ένα καρφί).