Στέγη

Η ξύλινη στέγη με κεραμίδια συναντάται στα νεοκλασικού τύπου κτίρια.Οριζόντια δοκάρια, οι ονομαζόμενοι «ελκυστήρες», τοποθετημένα κατά τη διεύθυνση της στενής πλευράς του προς στέγασιν χώρου, εδράζονται πάνω στους παράλληλους τοίχους. Στο μέσον του ελκυστήρα εναποτίθενται ή καρφώνονται στο πλάι, κατακόρυφα στοιχεία, οι «ορθοστάτες» ή «μπαμπάδες», πάνω στους οποίους στηρίζεται σε όλο το μήκος της στέγης ο κορφιάς. Άλλοτε, οι «μπαμπάδες» δεν πατούν στους ελκυστήρες αλλά κρέμμονται, διαμορφώνοντας το λεγόμενο ζευκτό, το οποίο και εντοπίζουμε σε κτήριο στις Στραπουριές. Κεκλιμένα στοιχεία, οι «αμείβοντες», εδράζονται  στο άνω άκρο των «μπαμπάδων» και στα άκρα των ελκυστήρων, ενώ αν αυτοί δεν υπάρχουν πατούν στις τοιχοποιίες. Πάνω στους αμείβοντες καρφώνονται τεγίδες και πάνω σε αυτές, με κάθετη σε αυτές διεύθυνση τοποθετούνται σανίδες που αποτελούν το πέτσωμα. Επίσης τοποθετούνται αντηρίδες στη βάση του «μπαμπά», οι οποίες ανακουφίζουν τους αμείβοντες. Τα τριγωνικά στοιχεία της στέγης ονομάζονται «ψαλίδια». Η σύνδεσή της με την τοιχοποιία επιτυγχάνεται με το κάρφωμα των ψαλιδιών στους στρωτήρες, στο ανώτερο τμήμα της τοιχοποιίας, και την πάκτωση αμειβόντων και ελκυστήρων στους τοίχους με κοτρογιόμισμα. Τέλος, πάνω από το πέτσωμα στρώνονται τα κεραμίδια.Η κορνίζα της στέγης έχει πλάτος 15-20 εκ  και ύψος 7-10 εκ, καθώς και ένα κολάρο στη βάση της, ύψους 10-12 εκ και πάχους 3-5 εκ.Τα νερά της στέγης ρέουν σε ανοιχτό μεταλλικό λούκι, που βρίσκεται κάτω από την κορνίζα, παράλληλο με αυτήν και το οποίο τα οδηγεί στην κατακόρυφη υδροροή «καναλο» . Χαρακτηριστικό της ανδριώτικης ξύλινης στέγης είναι η ισοϋψής περιμετρική στάθμη της.