Υφιστάμενο Νομοθετικό Πλαίσιο

Στην Ελλάδα την δεκαετία του ΄60 πρώτη φορά ασχολείται το κράτος με την προστασία των παραδοσιακών οικισμών, αρχικά στην Ύδρα και την Άνδρο( Χώρα, Μπατσί μόνο). Κατά την δεκαετία του ΄80 (1988) φτιάχνεται ειδικό θεσμικό πλαίσιο που έθεσε όρους προστασίας των παραδοσιακών οικισμών. Σύμφωνα με αυτό αναγνωρίζονται και περιγράφονται γενικά μορφολογικά χαρακτηριστικά π.χ. στέγη, αναλογίες, ανοίγματα, υλικά κατασκευής. Παράλληλα το 1983 λειτουργεί πολεοδομικό γραφείο και στην Άνδρο, γιατί μέχρι πρότινος υπήρχε μόνο στην Ερμούπολη, το οποίο ελέγχει κάθε έργο επί τόπου. Το 1984 συγκροτείται αρχιτεκτονική επιτροπή που έχει σαν ρόλο να ελέγχει κάθε μελέτη στους παραδοσιακούς οικισμούς, γι αυτό άλλωστε έχουν διατηρηθεί σε αυτόν το βαθμό. Αρχικά βέβαια οι μελέτες αυτές γίνονταν από όλες τις ειδικότητες μηχανικού και μόλις τα 2 τελευταία χρόνια περιορίστηκε η ευθύνη αυτή μόνο στους αρχιτέκτονες.

Σήμερα οι οικισμοί της Άνδρου διέπονται από το διάταγμα για οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων και οι παραδοσιακοί οικισμοί της είναι διατηρημένοι σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι Στραπουριές θεωρούνται μία από τις περιοχές με οικοδομική έξαρση.

Σε ότι αφορά τον χωροταξικό σχεδιασμό, υπάρχουν σχετικά στοιχεία στην θεσμοθέτηση Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) Άνδρου (ΦΕΚ 291/ΑΑΠ/4-11-11). Σύμφωνα με αυτό καθορίζεται ΖΟΕ, κατώτατο όριο κατάτμησης και λοιποί όροι και περιορισμοί δόμησης στην εκτός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου κι εκτός ορίων οικισμών περιοχή στο νησί της Άνδρου και ειδικότερα σε όλο το μήκος της παράκτιας ζώνης του νησιού και σε απόσταση 350μ. από την γραμμή του αιγιαλού, σε 12 περιοχές που χαρακτηρίζονται ως περιοχές προστασίας της φύσης.