Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κονάκι, το οποίο εξυπηρετει ένα από τα κτήματα που βρίσκονταν υπό την ιδιοκτησία του Αθηναίου. Βρίσκεται στην δυτική γωνία του κτήματος. Με βάση την συμμετρική διάταξη των ανοιγμάτων στις κατόψεις αλλά και τις αναλογίες στην όψη, το ύφος του κτηρίου μπορεί να χαρακτηριστεί ως νεοκλασσικό, γεγονός που τονίζει το κύρος του ιδιοκτήτη του, Ιωαννη Αθηναίου.
Η ογκοπλαστική του ανάπτυξη, ωστόσο, δεν διαφέρει από τα αγροτικά σπίτια του χωριού, καθώς αποτελειται απο δίχωρο κατωι και μονόχωρο όροφο σε υποχώρηση. Στο ισόγειο βρίσκεται το κατώι, το οποίο περιλαμβάνει βοηθητικούς χώρους, όπως τα σοδειαστικά, μαντρί για τα ζώα κλπ. Στον όροφο, σε υποχώρηση σε σχέση με τον όγκο του κατωγιού βρίσκεται το ανώι, το οποίο διαμορφώνεται ως χώρος προσωρινής διαμονής για τον καλλιεργητη, πιθανώς και ως αποθηκευτικός χώρος για τα απαραιτητα εργαλεια. Στεγάζεται με δίριχτη κεραμοσκεπή. Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται με μια εξωτερική σκάλα, που βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του κτίσματος, μέσω της βεράντας που διαμορφώνεται στο δώμα του κατωγιού.
Μετά τον θάνατο του Αθηναίου, κληροδοτήθηκε στην Εταιρία Προστασίας Σπαστικών. Στη σημερινή του κατάσταση, στο κτήριο παρατηρούνται εκτεταμένες φθορές. Τμήματα του δώματος των κατωγιών, του ενδιάμεσου πατώματος και της κεραμοσκεπής έχουν καταρρεύσει, τα κουφώματα του κατωγιού έχουν ξηλωθεί και ο σοβάς σε πολλά σημεία έχει πέσει, αποκαλύπτωντας την φέρουσα τοιχοποιία απο τοπικό σχιστόλιθο. Τμήμα του κελύφους του ανωγιού έχει επίσης επισκευαστεί με τσιμέντο.
Ως προς τη χρήση, το κατώι χρησιμοποιείται ως μαντρί και ο όροφος ως αποθηκευτικός χώρος.