Ο χάρτης αλλοιώσεων κρίνει αν τα κτίσματα, συμπεριλαμβανομένων των τυχόν προσθηκών που έχουν υποστεί, αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του οικισμού. Με αυτόν τον τρόπο εντοπίζουμε ιδιοκτησίες που σέβονται το ύφος του οικισμού και άλλες που προκαλούν αλλοίωση. Παραδείγματος χάρη, κρίνουμε ότι η προσθήκη μεταλλικών κουφωμάτων σε λαϊκά κρητικά σπίτια ή η επένδυση του εξωτερικού κελύφους μιας λίθινης κατοικίας με σοβά μεγάλου πάχους, προκαλούν αλλοίωση. Αντίθετα, ακόμα και μία προσθήκη όγκου, δηλαδή μια έντονη επέμβαση, εφόσον το τελικό κτίσμα σέβεται το ύφος του οικισμού και εντάσσεται σε αυτόν, θεωρούμε ότι δεν προκαλεί αλλοίωση.