Δάπεδα - Γενικά

Τα πατώματα στα κτίρια του οικισμού, εξ ολοκλήρου ξύλινα, κατασκευάζονταν για τον οριζόντιο διαχωρισμό των επιπέδων, όταν ήταν εσωτερικά, και για την πλήρωση των δαπέδων των εξωστών, όταν επρόκειτο για εξωτερικά. 

Ειδικά στα εσωτερικά, η διάρθρωσή τους γινόταν από τρία επί μέρους στοιχεία: τις κύριες δοκούς με διάμετρο διατομής 15-20 εκ., τις δευτερεύουσες δοκίδες με τετράγωνη διατομή 7-10 εκ. και τέλος, την πλήρωση από σανίδες με ύψος πέλματος 2-3 εκ περίπου (σκίτσο 2).

Όπως προαναφέρθηκε και στην ενότητα των τοιχοποιιών, μεταξύ του τοίχου του ισογείου και εκείνου του ορόφου, προέκυπτε μια εσοχή πλάτους 20 εκ. περίπου, η οποία διέτρεχε όλη την περίμετρο του κτιρίου στο εσωτερικό (εκτός της καμάρας, όπου διακόπτονταν). Στα σημεία αυτά λοιπόν τοποθετούνταν οι κύριες δοκοί, οι οποίες προέρχονταν από πελεκημένους κορμούς δένδρων (σκίτσο 6). Ο λόγος για τον οποίο αυτοί δεν πελεκίζονταν ώστε να προκύψει τετράγωνη ή ορθογώνια διατομή, είναι η προσπάθεια διατήρησης του μέγιστου της διατομής ώστε αυτή να αντέχει στον εφελκυσμό. Αυτές τοποθετούνταν με το μήκος τους εγκάρσια στον άξονα του κτιρίου και σε αποστάσεις περίπου ενός με ενάμιση μέτρου.

Επάνω στις κύριες δοκούς και εγκάρσια σε αυτές, εδράζονταν τα βοηθητικά δοκάρια, τα οποία τοποθετούνταν ανά 30-40 εκ. περίπου και συνδέονταν μεταξύ τους με ματίσεις (εικόνα 3). Οι δοκίδες αυτές διαμορφώνονταν με τετράγωνη περίπου διατομή, καθότι έπρεπε να φέρουν στην άνω επιφάνειά τους τις σανίδες που ολοκλήρωναν τη διάρθρωση του δαπέδου. Οι τελευταίες τοποθετούνταν παράλληλα σε σειρές, εγκάρσια στις βοηθητικές δοκίδες και στα μεταξύ τους σημεία επαφής διαμορφώνονταν πατούρες, για την καλύτερη συνοχή τους (εικόνα 12). Τέλος, η κατασκευή ολοκληρώνονταν με την τοποθέτηση μικρών ξύλων στα σημεία όπου το δάπεδο τερμάτιζε στην τοιχοποιία (σκίτσο 8). Ειδικά στο σημείο όπου βρισκόταν το τζάκι, το σανίδωμα του δαπέδου διακόπτονταν, σχηματίζοντας μια “μονωτική” περιοχή για την αποφυγή επέκτασης της φωτιάς (σκίτσο 11).