Μεμονωμένα ξύλινα υποστυλώματα

Τα µεµονωµένα ξύλινα υποστυλώµατα, τα οποία υποστήριζαν το ξύλινο δάπεδο του ορόφου απαντώνται στα περισσότερα κτίσµατα του οικισµού, µε ελάχιστες εξαιρέσεις, και τοποθετούνταν στις περιπτώσεις όπου η διατοµή της κύριας δοκού του πατώµατος δεν ήταν επαρκής, ώστε να αποφευχθεί ο λυγισµός της δοκού. Δεν είναι γνωστό εάν τα υποστυλώµατα αυτά τοποθετούνταν στην φάση της κατασκευής ή εκ των υστέρων, εφόσον γινόταν αντιληπτή η στατική αδυναµία του πατώµατος.

Οι κύριοι τύποι διαµόρφωσης των υποστυλωµάτων ήταν τρεις: 

α. µε χρήση διχαλωτού κορµού δέντρου, περίπτωση στην οποία η στήριξη λειτουργούσε σε πολύ καλό βαθµό µιας και η υποκείµενη δοκός εγκλωβίζονταν στην διχάλα (σκίτσο 1), 

β. µε εγκοπή-εντορµία (σκίτσο 2) και

γ. µε διαµόρφωση τύπου ταυ, σε δύο παραλλαγές (εικόνες 3, 4).

Σε όλες τις περιπτώσεις γινόταν χρήση ήλων.