Όσον αφορά τα μεμονωμένα υποστυλώματα, τέτοια στοιχεία συναντώνται σπανιότερα, κυρίως σε εξωτερικές κατασκευές όπως υπόστεγα. Τέτοιου είδους κατασκευές μπορεί να είναι είτε ξύλινες είτε λίθινες και είναι συνήθως χαμηλότερης κατασκευαστικής ποιότητας. Αυτό μεταβάλλεται βέβαια σε στύλους που έχουν ως σκοπό να κρατήσουν το βάρος μιας καθιστής στέγης.
Σε μεγάλα κτήρια, όπως τα αρχοντικά της Βυζίτσας, αυτό το ρόλο παίζουν εσωτερικές λιθοδομές με πάχος όσο και των εξωτερικών, παράλληλα ή κάθετα στην πρόσοψη, λόγω του μεγάλου ανοίγματος των εσωτερικών χώρων. Σε μικρότερα όμως κτήρια, όπως στο Σγαρδονέικο, υπάρχουν ξύλινα υποστυλώματα ύψους δύο ορόφων, σε συνέχεια του μπαμπά της καθιστής στέγης.
Τα εσωτερικά χωρίσματα αποτελούνταν συνήθως από τσατμά, αν και στις νεώτερες κατασκευές ή σε επιδιορθώσεις παρατηρείται χρήση πλινθοδομής. Μια ιδιαίτερη κατηγορία όμως εσωτερικών χωρισμάτων συναντάται στο εσωτερικό των χαγιατιών, όπου κατακόρυφοι στύλοι ανάμεσα στους οποίους παρεμβάλλονται ξύλινα καγκελάκια. Το σύστημα αυτό ακολουθεί τη δομή του σκελετού του εξωτερικού ξύλινου κελύφους με τα οποία είναι συνήθως σε περασιά, χωρίς τα στοιχεία πλήρωσης που ολοκληρώνουν το τσατμά και το μπαγδατί.
Βιβλιογραφία-Πηγές: Ιωάννης Κίζης (2007), Πηλιορείτικη Οικοδομία , Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς