Κτήριο επιμέτρησης Νο 2

ΚΤΗΡΙΟ Νο 2

Το συγκεκριμένο κτήριο βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος του οικισμού της Αρέθουσας. Σύμφωνα με ανάγλυφη επιγραφή που παρατηρήθηκε στην νότια όψη του, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το κτήριο αυτό κατασκευάστηκε το έτος 1877 (η επιγραφή αναφέρει μόνον αυτόν τον αριθμό).

Αποτελείται από 2 επίπεδα και έχει ύψος 3,85μ. ως την ακμή της στέγης, η οποία είναι δίριχτη και έχει ύψος 1,1μ.. Στην πραγματικότητα, το κτήριο αυτό αποτελείται από δύο σπίτια που «ενώνονται» με μεσοτοιχία (με άξονα βορρά-νότο), έχουν ενωμένες στέγες και ξεχωριστές εισόδους. Η στέγη λοιπόν δίνει την εντύπωση δίριχτης, ενώ πρόκειται ουσιαστικά για δυο μονόριχτες που συναντώνται οι ακμές τους στο ψηλότερο σημείο της μεσοτοιχίας. Το χαμηλότερο επίπεδο είναι υπόγειο, στο οποίο δεν είχαμε πρόσβαση λόγω της κακής του κατάστασης, με ύψος περίπου 1.40μ., απ’ όσο υπολογίσαμε οπτικά. Κρίνοντας από αυτό, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο χώρος αυτός χρησιμοποιούνταν για σταυλισμό ζώων, αποθήκευση
(αφού υπάρχει πρόσβαση σε αυτόν και από το εσωτερικό του ενός σπιτιού αλλά και από τον εξωτερικό χώρο) ή και κάποιο καταφύγιο. Το ισόγειο, στο σύνολό του, έχει κάτοψη σχεδόν τετραγωνική, η οποία σχηματίζεται από τα δύο παραλληλόγραμμα, αφενός του ενός σπιτιού και αφετέρου του άλλου. Το σπίτι που βρίσκεται στην δυτική πλευρά έχει επιφάνεια περίπου 15,4μ², ελεύθερο ύψος 2,42μ., δύο εισόδους (μία στην δυτική και μία στην βόρεια πλευρά) και μία είσοδο-πρόσβαση στο υπόγειο τμήμα από το δάπεδο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τη χρήση του ακριβώς, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία όπως φούρνος κλπ. που θα μπορούσε να είναι ενδεικτικά της χρήσης. Το σπίτι στην ανατολική πλευρά έχει επιφάνεια περίπου 20,3μ², ελεύθερο ύψος 2,42μ., δύο εισόδους, ομοίως με το πρώτο και περιλαμβάνει έναν φούρνο, πράγμα που σημαίνει ότι σε αυτόν τον χώρο υπήρχε και χρήση κουζίνας.

Όσον αφορά το σύστημα δόμησης, ο φέρων οργανισμός του κτηρίου είναι, επί της ουσίας, οι πέτρινοι τοίχοι που συγκροτούν το κτήριο, με πάχος περίπου 0,6μ.. Η στέγη στηρίζεται σε ξύλινες δοκούς διαμέτρου περίπου 0,3μ., όπου πάνω τους υπάρχει μια στρώση καλαμιών μικρής διαμέτρου και πάνω σε αυτήν, μια τελική στρώση σχιστόπλακων την οποία διακρίνουμε από το εξωτερικό του κτηρίου.

Τα κουφώματα είναι ξύλινα, όπως και τα πατώματα του κτηρίου τα οποία στηρίζονται σε δοκούς διαμέτρου περίπου 0,3μ. στο δυτικό σπίτι, αφού υπάρχει το υπόγειο και πιθανόν μικρότερης διαμέτρου στο δεύτερο (δεν ήταν εκτεθειμένα). Τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του κτηρίου, οι τοίχοι είναι επιχρισμένοι με λευκό σοβά, με τις φθορές βεβαίως του επιχρίσματος να αποκαλύπτουν την πέτρα από κάτω.

Σχετικά με την κατάσταση του κτηρίου, οι φθορές είναι σημαντικές και οφείλονται στην αμέλεια της συντήρησης του, καθώς φαίνεται ότι είναι εγκαταλελειμμένο για πολλά χρόνια. Παρόλα αυτά, διατηρεί την στέγη και το περίγραμμά του σε κατάσταση που πιθανόν το καθιστούν επισκευάσιμο. Ακόμα και τα ξύλινα στοιχεία, όπως τα κουφώματα και τα πατώματα, αν και σε πολύ κακή κατάσταση, διατηρούνται πάνω στο κτήριο παρά τις φθορές των χρόνων.