Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα οι κάτοικοι του νησιού εξασφάλιζαν το αλεύρι του με το άλεσμα των δημιτριακών στο χειρόμυλο που διέθετε η κάθε οικογένεια. Μετά την εξέλιξη του εμπορίου στο νησί κατά το δεύτερο μισο του 19ου αιώνα αυξήθηκε η κατανάλωση του αλευριού που έγινε προϋπόθεση για την κατασκευή μυλών. Έτσι άρχισαν να κατασκευάζονται οι νερόμυλοι και οι ανεμόμυλοι στο νησί. Το έντονο ανάγλυφο της Ικαρίας με άφθονα νερά και ρεύματα ευνοούσε την εμφάνιση αυτών των δύο μορφών κτισμάτων. Οι ανεμόμυλοι χτίζονταν σε υψώματα και αποτελούσαν πολυέξοδες κατασκευές.
Στον οικισμό Χριστός Ραχών συναντάμε έναν ερειπομένο ανεμόνυλο στη γειτονιά Μπαρδάτα. Από μακριά μοιάζει με έναν πέτρινο πύργο. Είναι ένα κυλινδρικό κτίσμα με ύψος 6 μέτρα χωρίς τη στέγη. Έχει μόνο μία πόρτα και ένα μικρό παράθυρο από πάνω. Εσωτερικά μια ελικοειδής σκάλα οδηγεί στον όροφο.