Το κτήριο βρίσκεται στην είσοδο του χωριού στην περιοχή των Ζαχαρέικων. Πρόκειται για διπλοκατοικία που προκύπτει από την ένωση δύο στενομέτωπων διώροφων ιδιοκτησιών. Έχει κατά προσέγγιση τετράγωνη κάτοψη με διαστάσεις 10.6 x 9.7 μ. Η Βόρειοδυτική όψη του κτηρίου παρουσιάζει συμμετρία όσον αφορά τα ανοίγματα ως προς τον κεντρικό άξονα της μεσοτοιχίας, κάτι που δεν συναντάμε στις υπόλοιπες όψεις. Η δε Βόρεια δεν διαθέτει καθόλου ανοίγματα, καθώς σε αυτή υπάρχει γειτνίαση με αναλειμματικό τοίχο του οικοπέδου της εκκλησίας
Οι κύριες είσοδοι βρίσκονται στην Βόρειοδυτική όψη του κτηρίου, η τοιχοποιία της οποίας δεν είναι εμφανής, δεδομένου ότι η όψη είναι ασβεστωμένη, όπως ισχύει και για την βόρεια όψη. Η δευτερέυουσα όψη στα νότια, αντιθέτως, αφήνει να φανούν οι πέτρες της τοιχοποιίας και το αρμολόγημά τους το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σχετικά χοντρό. Στα Νότιοδυτικά του κτιρίου τοποθετούνται βοηθητικοί χώροι στο ισόγειο με τους τοίχους της μίας ιδιοκτησίας να είναι πέτρινοι με επίχρισμα ασβέστη, ενώ της δεύτερης από οπτόπλινθους χωρίς επίχρησμα (μεταγενέστερη προσθήκη). Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ιδιοκτήτη οι χτίστες του κτηρίου ήταν από την Ήπειρο.
Στο ισόγειο μπαίνοντας κανείς από τις κύριες εισόδους συναντά εκατέρωθεν της μεσοτοιχίας διάδρομο στο βάθος και στο πλάι του οποίου βρίσκονται 2 βοηθητικοί χώροι αποθήκευσης προιόντων. Η σύνδεση με τον όροφο γίνεται με εσωτερική ξύλινη σκάλα η οποία οδηγεί σε διάδρομο όμοιο με αυτό του ισογείου για την σύνδεση των κύριων χώρων του ορόφου. Κάθε ιδιοκτησία στον όροφο έχει μία σάλα, ένα υπνοδωμάτιο και ένα χώρο κουζίνας, όπου στους πρώτους δύο συναντάμε τζάκι, ενώ στον τελευταίο εστία για την παρασκευή του φαγητού.
Τα δάπεδα του ισογείου στην παρούσα φάση είναι από μπετό, υποθέτουμε, ωστόσο, ότι σε προγενέστερη ήταν από καλά πατημένο χώμα. Στον όροφο το δάπεδο των χώρων - πλην του δώματος και του εξώστη της μίας εκ των δύο ιδιοκτησιών που είναι από μπετό - είναι ξύλινο με σανίδες φάρδους περίπου 8 εκ.
Η στέγη του κτηρίου είναι τετράριχτη με 2 κορυφές καθώς το περίγραμμά του δεν είναι απόλυτο τετράγωνο. Στην παρούσα φάση τα κεραμίδια είναι γαλλικού τύπου, υποθέτουμε , ωστόσο, ότι αρχικά ήταν βυζαντινού τύπου, λόγω της παλαιότητας του κτηρίου που χρονολογείται από το 1901, σύμφωνα με το λιθανάγλυφο που βρίσκεται σε γωνιόλιθο της κύριας όψης του. Παρότι δεν μπορέσαμε να επισκευτούμε το εσωτερικό της στέγης μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είναι ξύλινη. Το δε ταβάνωμα είναι από φύλλα κόντρα πλακέ.
Σε γενικές γραμμές, το κτήριο διατηρείται σε καλή κατάσταση. Όσον αφορά τις μεταγενέστερες προσθήκες στο κτήριο σημειώνουμε την αντικατάσταση του ξύλινου εξώστη της μίας ιδιοκτησίας με μπετονένιο μεγαλύτερου περιγράμματος, την αντικατάσταση της στέγης του βοηθητικού χώρου στο ισόγειο της ίδιας ιδιοκτησίας από μπετονένια οριζόντια πλάκα, την αντικατάσταση του γείσου της στέγης της διπλοκατοικίας από μπετονένιο και των κεραμιδιών της όπως προαναφέραμε από γαλλικού τύπου. Σε σχέση με την δεύτερη ιδιοκτησία δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε παλιότερα βοηθητικός χώρος για το στάβλισμα των ζώων, ή αν και οι δύο ιδιοκτησίες μοιραζόντουσαν κοινό χώρο, ωστόσο, πλέον στην νότιοανατολική όψη του κτιρίου υπάρχει προσθήκη διώροφου τμήματος με τοιχοποιία από οπτόπλινθους και στέγη από λαμαρίνες.