Με μιά πρώτη βόλτα στους δρόμους της Ραχούλας, καθένας βλέπει ότι τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα κτίσματα συνδέονται με τον πλησιέστερο δρόμο ή με το γειτονικό κτίσμα με τουλάχιστον ένα ανοικτό ελεύθερο χώρο, μια αυλή. Μορφολογικά δεν ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες, τις περισσότερες φορές έχουν ακανόνιστα σχήματα που διαμορφώνονται από τα γειτονικά όρια, είτε αυτά είναι κτήρια είτε ο δρόμος. Συχνό επίσης είναι το φαινόμενο (σε περιοχές εκτός του σφιχτού "κέντρου" του οικισμού) τα όρια των αυλών να ορίζονται από τις περιφράξεις γειτονικών καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Χαρακτηριστικό της χωρικής οργάνωσης των αυλών στον οικισμό είναι το γεγονός ότι 2 ή ακόμα και 3 κατοικίες μοιράζονται την ίδια αυλή, σχηματίζοντας μια αγκαλιά γύρω από τον αύλειο χώρο. Αυτή η χωρική σχέση είναι άμεσα κοινωνική, καθώς προέκυψε κατά κύριο λόγο από το γεγονός ότι τα κτήρια που εμπλέκονται ανήκαν σε συγγενείς. Ενδιαφέρον εδώ είναι να παρατηρήσουμε ότι το φαινόμενο αυτό συγκεντρώνεται λίγο έως πολύ στα κεντρικά σημεία του οικισμού, στις γειτονιές που δημιουργήθηκαν πρώτα, δηλαδή. Συμπεραίνουμε λοιπόν μια ανάγκη των πρώτων λιγοστών κατοίκων της Ραχούλας για επικοινωνία και στον ανοιχτό ιδιωτικό χώρο.