Οικιστική συγκρότηση σε επιμέρους ενότητες

Όπως έχει προαναφερθεί, ο οικισµός της Λάστας είναι ένας εν γένει ελεύθερα διατεταγµένος οικισµός, εξελισσόµενος µε δυναµικό τρόπο όπου λόγω του σχετικά νεαρού της ηλικίας του (µετά το 1826- εµπρησµός του αρχικού) οι παράγοντες επιρροής της εξέλιξης του δεν σχετίζονται τόσο µε µεθόδους οχύρωσης και προστασίας αυτού, αφού πλέον κατά την εποχή της ανασύστασης του δεν υπάρχουν τέτοιου είδους ανάγκες, αλλά περισσότερο µε βάση την ευκολία που προσφέρουν τα διατιθέµενα προς οικοδόµηση εδάφη και ο συσχετισµός αυτών µε την γεωργική κυρίως παραγωγή. Έτσι λοιπόν, φτάνουµε σε ένα σύνολο αραιοκατοικηµένο και ελεύθερο, µε τη φύση και την καλλιέργεια να καταλαµβάνει τον ενδιάµεσο από τον κτισµένο χώρο. 

Παρόλα αυτά, κοιτώντας λίγο προσεκτικότερα την γενική εικόνα του οικισµού, και προσπερνώντας την πρώτη εντύπωση της “άναρχης” διάταξης αυτού, βλέπουµε ξεκάθαρα σηµεία πύκνωσης του οικιστικού ιστού, των οποίων τα κτίσµατα εµφανίζουν κοινά χαρακτηριστικά ως προς την διάταξη αλλά και την χωροθέτηση τους (βλ. χάρτη). Αυτές οι πυκνώσεις δεν µπορούν παρά να ληφθούν ως επιµέρους οικιστικές ενότητες µε ένα ή και περισσότερα σηµεία αναφοράς η κάθε µία από αυτές.