Πέτρινοι τοίχοι

Τα μόνα κατακόρυφα φέροντα στοιχεία που συναντήσαμε στο χωριό των Αηδονίων ήταν οι πέτρινοι τοίχοι. Η λιθοδομή είναι πλακοειδής και μερικές φορές είναι ορατή κι άλλες σοβατισμένη. 

Η πέτρα που χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο, αν όχι καθ’ ολοκληρίαν, είναι ο τοπικός σχιστόλιθος με συνδετικό κονίαμα απλή λάσπη από χώμα. Τις πετρες, σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, τις έπαιρναν από μικρά λατομεία (νταμάρια) που δημιουργούσαν επί τόπου στο οικόπεδο που θα έχτιζαν αφού ο τόπος είναι γεμάτος σχιστολιθικούς βράχους. Τις κουβαλούσαν στην πλάτη αφού είχαν φορέσει μία ειδική υφασμάτινη κατασκευή από τρίχα κατσίκας, που φανταζόμαστε πως θα έμοιαζε με κάτι σαν σακίδιο και το έλεγαν ¨χαμαλίκα¨.

Τις πέτρες τις τοποθετούσαν πάντα οριζόντια και συνήθως αλφαδιασμένα. Απ’ ό,τι φαίνεται, έκαναν μάλλον, το βασικό κτίσιμο του τοίχου με πολλών μεγαθών πέτρες οι οποίες όμως φρόντιζαν να είναι ισομερώς κατανεμημένες σε ολόκληρο τον τοίχο, δηλαδή όχι πολλές μεγάλες μαζί και αλλού πολλές μικρές. Μετά από το βασικό κτίσιμο έπαιρναν κάποιες πολύ μικρές πετρούλες, τις σφήνες, με πάχος κάποιων εκατοστών, και τις σφήνωναν στα κενά που είχαν προκύψει από το προηγούμενο χτίσιμο. 

Τα πάχη των τοίχων που συναντήσαμε κυμαίνονται από 0,50μ. - 1,10μ.. Το πιο συνηθισμένο ήταν αυτό των 0,60 μ. ενώ 1,10μ., που ήταν το παχύτερο, το βρήκαμε στους τοίχους του κατωγιού του Πύργου. 

Πρέπει να σημειώσουμε πως λίθινοι σπανίως είναι μόνο οι εξωτερικοί τοίχοι ενός κτηρίου. Συνήθως, είναι και κάποιοι εσωτερικοί τοίχοι οι οποίοι δένουν μεταξύ τους τούς εξωτερικούς και βοηθούν στην στήριξη των πατωμάτων ή των δημάτων. Αυτοί οι τοίχοι ονομάζονται “κλειδιά”.

Παρατηρήσαμε δύο τύπους λιθοδομής:

Ο πρώτος έχει στενόμακρες πέτρες που τείνουν να έχουν κανονικά σχήματα και μικρά κενά για σφήνωμα.

Ο δεύτερος έχει πιο ακανόνιστες πέτρες. Μάλιστα, αυτός στον Πύργο έχει και πολλά κενά και πάρα πολλές μικρές πετρούλες για σφήνωμα ανάμεσα από τις βασικές πέτρες.