Τυπολογία Κατόψεων με βάση τον επιμερισμό των χώρων

Οι χαρακτηρισμοί ‘Μονόχωρο’ και ‘Δίχωρο’ αναφέρονται στο χώρο που διαμορφώνουν οι λίθινοι τοίχοι στο ανώι ανεξάρτητα από τα διαχωριστικά που κατασκευάζονται από άλλα υλικά (ξύλινες τάβλες, τσατμάς, μεταγενέστερα και οπτοπλινθοδομή).  Ο τύπος που επικρατεί είναι του μονόχωρου στενομέτωπου με εσωτερικό διαχωρισμό σε Νότιο και Βόρειο κομμάτι που αντιστοιχεί στο ‘καλοκαιρινό’ (που βλέπει στη θέα συνήθως έχει και περισσότερα ανοίγματα)και στο ‘χειμερινό’ του σπιτιού (που είναι σε επαφή με το βράχο και εκεί όπου συνήθως βρίσκεται το τζάκι).  Σε πολλά ανώγια υπάρχει ένας μικρότερος ενδιάμεσος  βοηθητικός χώρος, η εμπατή.  

Ο τριμερής αυτός διαχωρισμός ακολουθείται και σε πλατυμέτωπα κτίσματα που δεν έχουν επαφή με βράχο. Φαίνεται ότι σε αυτή την περίπτωση δεν διαχωρίζονται σαφώς οι χώροι σε ΄καλοκαιρινό’ και ‘χειμερινό’ (παρόλο που οι μικρότεροι χώροι θερμαίνονται τεχνητά πιο εύκολα), αλλά μάλλον εξυπηρετούνται μεταγενέστερες ανάγκες για ιδιωτικότητα και σαφούς διάκρισης των λειτουργικών χώρων στην κατοικία (κουζίνα, υπνοδωμάτιο, καθιστικό κλπ.). Ειδικότερα στο Γ2 βρέθηκαν ενδείξεις (σχολικά τετράδια και εκδόσεις εποχής) που μαρτυρούν ότι το σπίτι κατοικείτο κανονικά μέχρι και τουλάχιστον το  1975. Παρατηρείται ακόμα ένας, πιο σύνθετος εσωτερικός διαχωρισμός (Ε3) που φαίνεται ότι καλύπτει αντίστοιχες μεταγενέστερες ανάγκες.