Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

    Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία το χωριό των Λαγκαδίων προέρχεται από την ένωση τριών-τεσσάρων μικρότερων οικισμών τον 16ο αιώνα μ.Χ. Το χωριό (ή ένα μέρος αυτού) αναφέρεται για πρώτη ίσως φορά με το όνομα «Λαγκάδια» σε Οθωμανικό κατάστιχο του 1570, όπου φαίνεται να έχει 46 σπίτια. Στο ίδιο κατάστιχο σημειώνεται και η Δραΐνα ως ανεξάρτητος οικισμός με 44 σπίτια. Στα 1698-1699 προστίθενται οι 8 οικογένειες του γειτονικού οικισμού Αρβίτσα που ανεβάζουν τον πληθυσμό των Λαγκαδίων στα 207 άτομα κατά την απογραφή του 1700. Μέχρι και τα μέσα του 18ου αιώνα μ.Χ. η έκταση που καταλαμβάνει το χωριό είναι περιορισμένη και ο αριθμός των κατοίκων σχετικά μικρός. Οι λιγοστές καλλιεργήσιμες εκτάσεις γύρω από το ποτάμι και η περιορισμένη κτηνοτροφία ωθούν από την εποχή αυτη τους Λαγκαδιανούς στην εκμετάλλευση των υλικών που βρίσκονται σε αφθονία στην ευρύτερη περιοχή και στην επιλογή του επαγγέλματος του χτίστη για την εξασφάλιση εισοδήματος. Ξεκιναει έτσι μια παράδοση των Λαγκαδιανών μαστόρων, τα αποτελέσματα της οποίας είναι γνήσια παραδείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής και θαυμάζονται ακόμη και σήμερα.

   Άπό το 1787 και μετά τα Λαγκάδια αναδεικνύονται σε σημαντικό κέντρο της περιοχής. Η ανάπτυξη που γνωρίζει το χωριό μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα είναι εντυπωσιακή, με τον πληθυσμό και την έκτασή του να αυξάνονται γρήγορα και την τοπική οικονομία να ανθίζει. Τα Λαγκάδια αποτελούν την εποχή αυτή κεφαλοχώρι στο οποίο λαμβάνουν χώρα σχεδόν όλες οι εμπορικές δραστηριότητες. Μαγαζιά τροφίμων, καφενεία και πολλά άλλα καταστήματα εμπορικού χαρακτήρα κάνουν την εμφάνισή τους στους κεντρικούς δρόμους αν και οι κάτοικοι παραμένουν πιστοί στο επάγγελμα που έχουν μάθει από τους προγόνους τους. Το 1890 οι κάτοικοι του χωριού είναι περίπου 7000 και τα Λαγκάδια είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αρκαδίας.

    Στα χρόνια που ακολοθούν ο πληθυσμός μειώνεται σταδιακα αν και το χωριό συνεχίζει να είναι κέντρο της περιοχής μεχρι και το 1960. Η μετανάστευση στο εξωτερικό και η αστικοποίηση το οδηγουν στην παρακμή, ενώ πλέον στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμο και την εμπορική δραστηριότητα που αναπτύσσεται γύρω από τον κεντρικό δρόμο. Ακολουθεί πίνακας της πληθυσμιακής εξέλιξης του οικισμού: