Βαθμός Αλλοίωσης σε Επίπεδο Κτηρίου

ΒΑΘΜΟΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΚΤΗΡΙΩΝ

Ο βαθμός αλλοίωσης του παραδοσιακού χαρακτήρα των κτηρίων του οικισμού είναι σημαντικός. Συγκεκριμένα, τα περισσότερα παραδοσιακά κτήρια έχουν υποστεί ήπιες αλλοιώσεις, χωρίς να είναι αμελητέο και το ποσοστό εκείνων που έχουν υποστεί έντονες. Αυτό συμβάινει διότι, ενώ ο οικισμός δεν έχει μεγάλη ιστορία, βρίσκεται σε συνεχή κατοίκηση, οπότε οι αλλαγές για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων είναι αναπόφευκτες. Οι αλλαγές αυτές συνίστανται σε χρήση νέων υλικών δόμησης (προσθήκη όγκων ή και εξ΄ολοκλήρου δόμηση από μπετόν), σε ανίθεση με την παραδοσιακή πέτρα, και στην προσθήκη προσωπικών επεμβάσεων (επίχρισμα, βάψιμο, διακοσμητικά στοιχεία), που χαρακτηρίζουν την αισθητική του κάθε κατοίκου.

Λαμβάνοντας τα παραπάνω στοιχεία υπ΄ όψιν, κατηγοριοποιούμε τις επεμβάσεις ανάλογα με το ποσοστό των παραδοσιακών χαρακτηριστικών (δομικά υλικά, διαστάσεις, τρόπος διάρθρωσης κτίσματος) που διατηρούν.
Μία σύνηθης επέμβαση είναι η προσθήκη στοιχείων για την εξυγίανση του κτιρίου και την επέκταση της ζωής του, η οποία συνίσταται σε αλλαγές στον φέροντα οργανισμό, στις πληρώσεις και στην στέγη. Αν αυτές δεν γίνουν με τρόπο παραπλήσιο στον παραδοσιακό, τότε συντελείται η μεγαλύτερη αλλοίωση, ειδικά αν η τυπική ξύλινη τρίριχτη ή τετράριχτη κεραμοσκεπής στέγη αντικατασταθεί με μπετονένια οριζόντια πλάκα δώματος.

Συχνά παρατηρείται, επίσης, η προσθήκη ενός επιπλεόν όγκου, καθώς αυξάνονται οι χωρικές ανάγκες. Αυτός ο μπετονένιος, τις περισσότερες φορές, όγκος μπορεί να προσαρτείται στο αρχικό μακρυνάρι, οδηγώντας στην κατοικία τύπου Γ, ή να είναι πολύ μικρότερος και ανεξάρτητος αυτού, φαινόμενο που προκύπτει με την επιβολή δημιουργίας εξωτερικών αποχωρητηρίων. Τέτοιου είδους αλλοιώσεις μπορεί να μην καταστρατηγούν τον παραδοσιακό χαρακτήρα, όσο στην προηγούμενη κατηγορία, αλλά μειώνουν την καθαρότητα και επιβλητικότητα του αρχικού πέτρινου κτίσματος. Γεγονός αποτελεί, δυστυχώς, ότι πλέον αποτελεούν το σύνηθες γνώρισμα του οικισμού, για την στέγαση των αυξανόμενων αναγκών των κατοίκων, οπότε καταλήγουν σε μία ιδιότυπη ένταξη στον παραδοσιακό χαρακτήρα.

Τέλος, υφίστανται και μικρότερης κίμακας επεμβάσεις, που αφορούν την εξυγίανση των κτηρίων, την προσθήκη του προσωπικού χαρακτήρα του ιδιοκτήτη και την επιβολή των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων (ηλεκτροδότηση, κεραίες τηλεόρασεις, δορυφορικά πιάτα) που αθροίζονται στην πρόσοψη του κτίσματος. Η εξυγίανση συνίσταται κυρίως στην αλλαγή των παραδοσιακών ξύλινων κουφωμάτων με στεγανά αλουμινίου, σε σοβάτισμα των όψεων και βάψιμο τους σε διάφορα χρώματα.

Ενδεικτικά για την ορθότερη μελέτη των κτηρίων υιοθετήθηκε ένα συγκεκριμένο λεξιλόγιο περιγραφής παρεμβάσεων, με σκοπό την κατηγοριοποίησή τους ανάλογα με τον βαθμό αλλοίωσης που προκαλούν:

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΗ: Διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα, εμφανείς πέτρινες τοιχοποιίες, ξύλινη στέγη με κεραμίδια, αλλαγή κουφωμάτων σε κοντινά με τα παραδοσιακά.

ΗΠΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΗ: Αντιστρέψιμες επεμβάσεις, σοβάτισμα τοιχοποιίας, μικρή προσθήκη όγκου που δεν αλλάζει τις λειτουργίες ή τις αρχές του κυρίως κτηρίου (όψη, διαστάσεις).

ΕΝΤΟΝΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ: Αντικατάσταση στέγης με δώμα, πολλές ασύμβατες προσθήκες όγκων, αλλαγή λειτουργιών, διάνοιξη ανοιγμάτων