Στον οικισμό σχεδόν όλες οι κατοικίες έχουν αυλή, καθώς η ύπαρξή τους είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής της περιοχής. Η σημαντικότερη ιδιαιτερότητά τους βρίσκεται στη σχέση που έχουν αυτά τα κομμάτια του ιδιωτικού χώρου με τον δημόσιο. Με μεγάλους μαντρότοιχους που ξεπερνούν τα δύο μέτρα, οι κάτοικοι επιλέγουν να εξασφαλίσουν την ιδιωτικότητά τους. Η ξεκάθαρη εσωστρέφεια και η επιθυμία απομόνωσης ως λεξιλόγιο της αρχιτεκτονικής του τόπου, καθρεφτίζει απόλυτα την εσωστρέφεια του Λεωνιδίου από τις άλλες περιοχές, εξαιτίας και των φυσικών του ορίων. Τα κτήρια με αυλή βρίσκονται διάσπαρτα στον οικισμό και κυριαρχούν έναντι αυτών που δεν έχουν. Κτήρια χωρίς αυλή συναντώνται κυρίως στον εμπορικό κεντρικό δρόμο του Λεωνιδίου που βρίσκονται τα καταστήματα.
Η είσοδος στις αυλές πραγματοποιείται από μια ορθογωνική ή αψιδωτή αυλόπορτα η στέγαση της οποίας μπορεί να είναι μονόριχτη ή δίριχτη. Οι αυλόπορτες είναι κυρίως ξύλινες, ταμπλαδωτές ή καρφωτές, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρούνται και μεταλλικές.
Η σχέση της εισόδου με τον δημόσιο χώρο μπορεί να είναι άμεση, με την αυλόπορτα ακριβώς πάνω στο δρόμο ή έμμεση με την δημιουργία ενός πλατώματος στον δρόμο που αποτελεί ένα μεταβατικό χώρο για τον κάτοικο.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες κατοικίες που διαφοροποιούνται. Μπορούν να παρατηρηθούν αυλές με χαμηλά τοιχία ή ακόμα και κάγκελα. Τέτοια όμως στοιχεία φαίνεται να ανήκουν σε μεταγενέστερες κατασκευές.