Αγιος Γεώργιος Νηλείας

Στέγες

"Καθιστή" στέγη"Καθιστή" στέγηΠροοπτικό "καθιστής" στέγης"Κρεμαστή" στέγηΠροοπτικό κρεμαστής στέγηςΚατόψεις οριζόντιων (αριστερά) και κεκλιμένων (δεξιά) στοιχείων της στέγηςΑξονομετρικό στέγηςΛεπτομέρεια στην κορυφή του ορθοστάτη σε "καθιστή" στέγηΛεπτομέρεια στην κορυφή του ορθοστάτη σε "κρεμαστή" στέγηΛεπτομέρεια σύνδεσης ορθοστάτη και ελκυστήρα σε "καθιστή" στέγηΛεπτομέρεια σύνδεσης ορθοστάτη και ελκυστήρα σε "κρεμαστή" στέγηΛεπτομέρεια γωνίας στέγηςΤομή γείσου με σχιστόπλακεςΓείσο με σχιστόπλακεςΓείσο με σχιστόπλακεςΓείσο με σχιστόπλακεςΤομή ξύλινου γείσουΞύλινο γείσοΕπικάλυψη με σχιστόπλακες

Οι στέγες είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του Πηλίου και διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας των οικισμών του. Οι στέγες του Άι Γιώργη είναι κατά κανόνα τετράριχτες. Παρατηρούνται πολύ λίγες τρίριχτες, δίριχτες μόνο σε μικρά βοηθητικά κτίσματα και μονόριχτες στα “μακρυνάρια” (χαμηλά επιμήκη κτήρια). Η κλίση τους είναι 40% - 50% και ελαττώνεται στην περιοχή του γείσου. Ορισμένες στέγες έχουν μονή κορυφή, ωστόσο η περισσότερες έχουν επιμήκη “κορφιά”.

Ο φορέας τους είναι είτε τύπου δοκού επί ξύλου (“καθιστή” στέγη), είτε τύπου ζευκτού (“κρεμαστή” στέγη). Στις στέγες τύπου δοκού επί ξύλου τα φορτία μεταφέρονται μέσω του ορθοστάτη και των αμειβόντων στον ελκυστήρα και από εκεί στους πλευρικούς τοίχους και στο μεσότοιχο. Στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει μεσότοιχος αυξάνεται το πάχος του ελκυστήρα. Στις στέγες τύπου ζευκτού τα φορτία μεταφέρονται στους πλευρικούς τοίχους μέσω των αμειβόντων και ο ελκυστήρας λειτουργεί εφελκυστικά, συγκρατώντας τους πλευρικούς τοίχους. Ο ορθοστάτης δεν πατά πάνω στον ελκυστήρα, αντίθετα τον συγκρατεί, με τη βοήθεια μιας μεταλλικής λάμας.

Το γείσο έχει πλάτος μέχρι 70εκ. και κατασκευάζεται είτε με προεξοχή του ελκυστήρα ή των επιτεγίδων, είτε με σχιστόπλακες, είτε με μικρά δοκάρια που στερεώνονται μέσα στον τοίχο και καρφώνονται στις ξυλοδεσιές.

Πάνω από το σκελετό τοποθετείται το “πέτσωμα”, μακρόστενες σανίδες που καρφώνονται πάνω στις τεγίδες (ή στις επιτεγίδες αν υπάρχουν). Η επικάλυψη της στέγης γίνεται με ντόπιες σχιστόπλακες, οι οποίες τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε μία να καλύπτει τον αρμό των αποκάτω της και τα 2/3 του μήκους τους. Έτσι δημιουργείται μεγάλη επιφάνεια τριβής που εμποδίζει την ολίσθηση. Σε κάποια νεότερα κτήρια η επικάλυψη γίνεται με κεραμίδια ενώ σε άλλα παρατηρείται και συνδυασμός σχιστόπλακας και κεραμιδιών (λόγω επισκευής).