Αργαλαστής

Κατακόρυφα Φέροντα Συστήματα

Εξωτερική τοιχοποιία.

 Η πέτρα και το ξύλο ήταν τα υλικά που διαμόρφωσαν την Πηλιορείτικη  οικοδομική. Οι λίθοι που χρησιμοποιούνταν ήταν ,  είτε αργοί λίθοι μέσου μεγέθους,  (με μερική επεξεργασία ή χωρίς)   είτε λαξευτοί  κυρίως για τη διαμόρφωση των γωνιών του κτηρίου και των πλαισίων των ανοιγμάτων.

Η λιθοδομή κτιζόταν κατά ισοϋψείς οριζόντιες ζώνες , ύψους 1 με 1,50μ., που διακόπτονταν από τις σχάρες των ξυλοδεσιών. Η πρώτη στρώση , διαμορφωνόταν συνήθως σε ύψος 0,80 έως και1μ. πάνω από το έδαφος, όπου στρωνόταν και η πρώτη ξυλοδεσιά.

Το πάχος του τοίχου στη βάση του ισογείου φτάνει τα 0,80μ. , πάντα βέβαια  εξαρτημένο και από το μέγεθος του κτιρίου.

Το κτίσιμο γινόταν σε δύο πρόσωπα από ζευγάρι μαστόρων. Το ενδιάμεσο κενό γεμιζόταν με μικρές πέτρες, μπάζα και χώματα.

Η σχάρα των ξυλοδεσιών, διαμορφωνόταν με  δύο δοκάρια, ανθεκτικής ξυλείας, τετράγωνα, πελεκημένα, διατομής γύρω στα 10Χ10εκ, που στρώνονταν «περασιά» με τα δύο πρόσωπα του τοίχου, και στη συνέχεια συνδέονταν μεταξύ τους με εγκάρσιες «κλάπες», που καρφώνονταν πάνω τους, σε αποστάσεις από 60 έως 80εκ. Αυτή η σχάρα συμπληρωνόταν  συχνά με διάφορες λεπτομέρειες και πρόσθετες κατασκευές. Για παράδειγμα,  όταν ο τοίχος είχε πάχος πάνω από 80εκ., στις χαμηλές στρώσεις, τα διαμήκη δοκάρια είναι τρία ή σε πολύ προσεγμένες κατασκευές, τα εξωτερικά δοκάρια δεν είναι εμφανή, αλλά κρύβονται πίσω από πέτρινη επένδυση πάχους 10-20εκ.

Ενδιαφέρον έχουν οι διαμορφώσεις και οι συνδέσεις των ξυλόδεσμων στις γωνίες του κτιρίου. Η παλαιότερη μέθοδος είναι της επίθεσης των κάθετων ξύλων χωρίς εντορμίες και μείωση της διατομής τους.

Σκοπός της τοποθέτησης ξυλοδεσιών ήταν  η παραλαβή των εφελκυστικών δυνάμεων όταν αυτές καταπονούσαν  την κατασκευή (π.χ. σεισμός).

Οι κλάπες, τέλος, των σχαρών των ξυλόδεσμων ήταν πολύ χρήσιμες γιατί ταυτόχρονα με την ανέγερση του τοίχου χρησιμοποιούνταν και σαν σκαλωσιά.

Οι γωνίες των λιθοδομών φροντίζονταν ιδιαίτερα. Οι λίθοι που ονομάζονται αγκωνάρια τοποθετούνταν εναλλάξ στη γωνία μία από την μακριά και μία από την στενή πλευρά τους για να επιτυγχάνεται μεγαλύτερη ευστάθεια.