Διαμόρφωση Εδάφους

Χαρακτηριστικό στοιχείο του οικισμού είναι οι αναλημματικοί τοίχοι που σκοπό έχουν να συγκρατούν τα εδάφη και να διαμορφώνουν τους αύλιους χώρους των κατοικιών με μικρές κλίσεις εδάφους. Κυμαίνονται συνήθως στα 2,5 με 3μ. ύψος, αλλά μπορούν να είναι και υψηλότεροι. Η διάταξή τους είναι παράλληλη των ισοϋψών(1). Συνήθως βρίσκονται στην πλευρά του καλντεριμιού με το μεγαλύτερο υψόμετρο.

Οι μαντρότοιχοι, ελεύθεροι εκατέρωθεν, έχουν καθαρά και μόνο την λειτουργία της  περίφραξης της ιδιοκτησίας και  ποικίλουν. Μπορεί να είναι αρκετά ψηλοί, οι παλαιότεροι, τόσο ώστε να αποτρέπουν την θέαση , ή χαμηλοί με κάγκελα, με τον τελευταίο τύπο να απαντάται σε νεότερες κατοικίες. Εναλλάσσονται με τους αναλημματικούς στα μέρη όπου η διάταξη είναι κάθετη των ισοϋψών.

Ιδιαίτερη τυπολογία αποτελούν τα τοιχία που καλύπτουν αποκλειστικά και μόνο την παρακείμενη σε αυτά πλευρά κατοικιών με τις οποίες εφάπτονται, από την κάτω πλευρά του καλντεριμιού. Χρησιμεύουν για την προστασία του κτίσματος από τα όμβρια ύδατα αποτρέποντας την εισχώρησή τους από το καλντερίμι.

Εκτός οικισμού οι πεζούλες, διαμορφώνουν αναβαθμούς με βατή και καλλιεργήσιμη έκταση πάνω στο πρανές. Εντός οικισμού εντοπίζονται ενίοτε με χαμηλό ύψος σε αυλές για μποστάνι (2).