Επίλογος

 Φτάνοντας μπροστά στην κεντρική είσοδο του Συρράκο, ο επισκέπτης δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την επιβλητικότητα του τοπίου. Στο βάθος ξεδιπλώνεται η χαρακτηριστική μορφή  της οροσειράς των Τζουμέρκων, ενώ το Συρράκο στέκει σκαρφαλωμένο στην πλαγιά της Πρίζας σαν περίτεχνο περιδέραιο. Ένα λεπτό νήμα υφασμένο πάνω από τις χαράδρες των παραπόταμων Τσάση και Βάλεα Μάρε μας οδηγεί στην είσοδο του χωριού, ενώ το παλιό καλντερίμι μας έχει ήδη γυρίσει πίσω στον χρόνο. Αυτή η αίσθηση θα μας συντροφεύσει όλο το διάστημα που περιδιαβαίνοντας, σχεδιάζοντας και μετρώντας πασχίζαμε να κατανοήσουμε την γεωμετρία του τόπου και τα πονήματα του ανθρώπου. Το Συρράκο, ένας τόπος από τον οποίο κάτι πήραμε και στον οποίο κάτι αφήσαμε, με την προσδοκία της επιστροφής.

Καθώς η άρρηκτη σχέση με το περιβάλλον του και η γοητεία του παρελθόντος όπως αποτυπώνεται στις γωνιές, τις τοξωτές κόγχες  και στα γυρίσματα των καλντεριμιών, έχουν ήδη δηλωθεί ας σταθούμε λίγο στο γεγονός ότι συνδυαλαγήκαμε με έναν τόπο που παλεύει ενάντια στον αργό αφανισμό του.

Οι εποχιακοί πλέον κάτοικοι του Συρράκο, άνθρωποι μεγαλωμένοι σε αυτό το μέρος , μάλλον δεν φαίνονται να θέλουν να καταλήξει το Συρράκο απλά ένα ωραίο σκηνικό και ένα παραθεριστικό θέρετρο. Αν και η πολιτεία δεν αφήνει θεσμικά καμία άλλη βιοποριστική διέξοδο από τον εναλλακτικό τουρισμό, οι άνθρωποι του Συρράκο θα ήθελαν να δουν τον τόπο τους να ζωντανεύει. Να πάρουν μπρος οι νερόμυλοι και οι νεροτριβές, η κτηνοτροφία και το γνέσιμο. Αυτό γίνεται αντιληπτό από τον τρόπο που μιλάνε για το παρελθόν τους γεμάτοι υπερηφάνεια. Και ασφαλώς δεν μπορεί όλοι η κοινότητα να στηρίξει την οικονομία της μόνο στον τουρισμό. Ακόμα και έτσι, η πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει με επιδοτήσεις προκειμένου να μπορούν οι κάτοικοι να ανταπεξέλθουν στην κσστοβόρα συντήρηση του παραδοσιακού ύφους του οικισμού και των κατοικιών, που αυτή την στιγμή είναι δυσβάστακτη. Το καταμαρτυρούν απερίφραστα οι ίδιοι οι κάτοικοι αλλά και η χρήση ξένων, πιο οικονομικών και συχνά πιο ανθεκτικών υλικών, όπως παρατηρήσαμε.   Αν μπορούσε να γραφτεί ένα βιβλίο σε αυτή την χώρα αυτό θα ήταν «Η μεθοδολογία της συστηματικής και αναπόδραστης ερήμωσης της υπαίθρου». Ευχή μας είναι η μελέτη αυτών των πέντε ομάδων να συμβάλλει στην επανασύνδεση της οικονομίας του Συρράκο με το περιβάλλον που το γέννησε και το ανέστησε, μέσα από έναν συνδυασμό ήπιας βιοτεχνικής και κτηνοτροφικής δραστηριότητας με την αναβίωση της περίφημης κάπας, που θα μπορούσε να είναι ένα μοναδικό προϊόν ονομασίας προέλευσης, και αγροτουρισμού.

Εις το επανειδείν.